W tym artykule rozwinięto
- Zachowanie i temperament
- Obudowa
- Ciepło
- Światło
- Wilgotność
- Podłoże
- Pokarm i woda
- Problemy zdrowotne
- Selekcja
- Inne gatunki
Pyton drzewny to jaskrawozielony, niejadowity wąż o głowie w kształcie rombu i nieregularnych łuskach. Występuje w tropikalnych lasach deszczowych Nowej Gwinei, wschodniej Indonezji i Półwyspu Cape York w Australii, a jego ubarwienie pomaga mu zachować kamuflaż w swoim środowisku, ponieważ jasnozielony kolor pomaga mu pozostać ukrytym wśród liści wysokich drzew w lesie deszczowym.
Jako zwierzęta domowe, są to płochliwe węże, które nie są szczególnie wymagające w utrzymaniu (z wyjątkiem wymaganego poziomu wilgotności w ich pomieszczeniu). Choć żywe i egzotyczne, nie tolerują częstego dotykania, mogą być podatne na gryzienie, gdy zostaną zaskoczone, i mogą nie być tak dobrymi zwierzętami domowymi, jak niektóre inne węże.
Dowiedz się więcej o temperamencie, potrzebach pielęgnacyjnych i innych cechach pytona zielonego.
Przegląd gatunków
Nazwa zwyczajowa: Pyton zielony nadrzewny
Nazwa naukowa: Morelia viridis
Wielkość dorosłego osobnika: 4-6 stóp długości
Długość życia: 15-20+ lat
Zachowanie i temperament pytona zielonego drzewnego
Węże takie jak pyton zielony wolą mieć miejsce, w którym mogą się ukryć, dlatego ważne jest, aby zapewnić im kryjówkę w ich zagrodzie. Nie należy jednak dążyć do tego, by miały one miejsce, w którym mogłyby się potencjalnie ukryć na stałe.
Pyton zielony nie jest uważany za szczególnie towarzyski gatunek węża. Jeśli mają taką możliwość, prawdopodobnie będą stale się ukrywać i pozostawać w jednym miejscu – może to zakłócić ich zdolność do prawidłowej termoregulacji i potencjalnie prowadzić do choroby.
Ich nieśmiała natura oznacza również, że często czują się zagrożone i mogą być podatne na ugryzienia. Te niejadowite węże mogą mieć ponad 100 zębów, a ich ugryzienie jest bolesne. Z czasem można je socjalizować, aby stały się bardziej potulne i podatne na regularną obsługę.
Trzymanie pytona zielonego
Nazwa pytona zielonego pochodzi od jego żywego, zielonego koloru (chociaż zazwyczaj rodzą się czerwone lub żółte, a następnie zmieniają kolor, gdy stają się dorosłe). Mogą mieć również białe lub żółte paski na kręgach, a niektóre z tych węży mają żółte, zielone lub niebieskie plamki. Wąż ten jest również znany ze swojego chwytnego ogona, który pomaga mu się wspinać i łapać zdobycz. Dodaj gałęzie i żywe rośliny do ich klatki, aby mogły wtopić się w otoczenie, odpoczywając na gałęziach, tak jak na wolności.
W tym artykule rozwinięto
Zachowanie i temperament
Obudowa
Ciepło
Światło
Wilgotność
Podłoże
Pokarm i woda
Problemy zdrowotne
Selekcja
Inne gatunki
Pyton drzewny to jaskrawozielony, niejadowity wąż o głowie w kształcie rombu i nieregularnych łuskach. Występuje w tropikalnych lasach deszczowych Nowej Gwinei, wschodniej Indonezji i Półwyspu Cape York w Australii, a jego ubarwienie pomaga mu zachować kamuflaż w swoim środowisku, ponieważ jasnozielony kolor pomaga mu pozostać ukrytym wśród liści wysokich drzew w lesie deszczowym.
Jako zwierzęta domowe, są to płochliwe węże, które nie są szczególnie wymagające w utrzymaniu (z wyjątkiem wymaganego poziomu wilgotności w ich pomieszczeniu). Choć żywe i egzotyczne, nie tolerują częstego dotykania, mogą być podatne na gryzienie, gdy zostaną zaskoczone, i mogą nie być tak dobrymi zwierzętami domowymi, jak niektóre inne węże.
Dowiedz się więcej o temperamencie, potrzebach pielęgnacyjnych i innych cechach pytona zielonego.
Przegląd gatunków
Nazwa zwyczajowa: Pyton zielony nadrzewny
Nazwa naukowa: Morelia viridis
Wielkość dorosłego osobnika: 4-6 stóp długości
Długość życia: 15-20+ lat
Zachowanie i temperament pytona zielonego drzewnego
Węże takie jak pyton zielony wolą mieć miejsce, w którym mogą się ukryć, dlatego ważne jest, aby zapewnić im kryjówkę w ich zagrodzie. Nie należy jednak dążyć do tego, by miały one miejsce, w którym mogłyby się potencjalnie ukryć na stałe.
Pyton zielony nie jest uważany za szczególnie towarzyski gatunek węża. Jeśli mają taką możliwość, prawdopodobnie będą stale się ukrywać i pozostawać w jednym miejscu – może to zakłócić ich zdolność do prawidłowej termoregulacji i potencjalnie prowadzić do choroby.
Ich nieśmiała natura oznacza również, że często czują się zagrożone i mogą być podatne na ugryzienia. Te niejadowite węże mogą mieć ponad 100 zębów, a ich ugryzienie jest bolesne. Z czasem można je socjalizować, aby stały się bardziej potulne i podatne na regularną obsługę.
Trzymanie pytona zielonego
- Nazwa pytona zielonego pochodzi od jego żywego, zielonego koloru (chociaż zazwyczaj rodzą się czerwone lub żółte, a następnie zmieniają kolor, gdy stają się dorosłe). Mogą mieć również białe lub żółte paski na kręgach, a niektóre z tych węży mają żółte, zielone lub niebieskie plamki. Wąż ten jest również znany ze swojego chwytnego ogona, który pomaga mu się wspinać i łapać zdobycz. Dodaj gałęzie i żywe rośliny do ich klatki, aby mogły wtopić się w otoczenie, odpoczywając na gałęziach, tak jak na wolności.
- W naturze pyton zielony żyje w tropikalnych lasach deszczowych o bujnej roślinności i wysokiej wilgotności, a także w innych lasach i ogrodach, gdzie spędza większość czasu ukrywając się na drzewach.
- Jako zwierzę domowe, węże te są stosunkowo łatwe w utrzymaniu, ale nie są gatunkiem, który będzie chciał być często trzymany i dotykany. Są to egzotyczne zwierzęta wystawowe, które najlepiej nadają się dla średnio zaawansowanych i zaawansowanych właścicieli węży.
- Ciepło
- Ważne jest, aby zapewnić swojemu wężowi zakres temperatur. Stwórz miejsce do wygrzewania się za pomocą lampy grzewczej nad klatką, ceramicznego emitera ciepła lub promiennika ciepła, który powinien być kontrolowany za pomocą termostatu. Temperatura w miejscu wygrzewania się pytona zielonego powinna wynosić 86-88 F.
Chłodniejsza strona klatki powinna oscylować wokół 78-80 F. W nocy temperatura może spaść do 70-75 F. Unikaj schodzenia poniżej 70 F w dowolnym momencie.
