Dorosłe pytony birmańskie to ogromne węże, zarówno drogie, jak i potencjalnie niebezpieczne. Właściciele zmarli z powodu błędów w obsłudze tych węży; nie są odpowiednie dla początkujących i na ogół najlepiej pozostawić na wolności.
Nie jest łatwo znaleźć kogoś, kto weźmie dużego węża, jeśli nie będziesz już mógł się nim zająć, a pytony birmańskie są stosunkowo długowieczne. Upewnij się, że chcesz zaangażować się w opiekę nad wężem wymagającym tego rozmiaru.
Wszystko to powiedziawszy, są to jednak wspaniałe zwierzęta, z pięknymi brązowymi i czarnymi znaczeniami i robiące ciekawe zwierzęta dla właściwego właściciela.
- Imiona: Birmański python (Biwalaty Python)
- Rozmiar: od 15 do 20 stóp, do 200 funtów
- Długość życia: zwykle około 25 lat.
Zachowanie i temperament birmańskich pytonów
Birmańskie pytony są ogólnie uważane za potulne w porównaniu do innych dużych węży. Młode pisklęta mogą być płochliwe, ale zwykle łatwo można je opanować w sposób ciągły.
Mimo to węże te są ogromnymi i dość agresywnymi karmnikami; mogą spowodować poważne obrażenia u ich obsługi. Druga osoba powinna być zawsze obecna podczas obsługi lub podawania dusicieli o długości powyżej 8 stóp.
Poradzę sobie z tymi wężami często od najmłodszych lat, inaczej będą one trudne do zniesienia, gdy będą większe. Dotknij węża delikatnie, ale stanowczo i bądź wytrwały, jeśli początkowo jest odporny. Unikaj kontaktu z wężem przez kilka dni po karmieniu lub może się wydostać.
Jeśli twój pyton owija się wokół ciebie, rozwiń go zaczynając od ogona. W miarę jak twój wąż rośnie, zaleca się obecność co najmniej jeszcze jednej osoby, nawet jeśli masz do czynienia tylko z tymi silnymi wężami. Nie trzeba długo czekać, aż pełnomorski pyton birmański pokona osobę.
Węże te są żarłocznymi zjadaczami i często są nieumyślnie warunkowane przez właścicieli, którzy wchodzą do klatki tylko w czasie karmienia. Jeśli twój wąż kojarzy cię z jedzeniem, może pewnego dnia zaatakować cię lub, co gorsza, spróbować owinąć się wokół ciebie. Postaraj się uspołecznić swojego węża delikatnie, aby nie postrzegał cię jako kolejnego posiłku.
Obudowa Birmańskiego Pythona
Zbiornik o pojemności 55 galonów jest odpowiedni dla młodszego węża, ale gdy wąż rośnie, potrzebna jest większa i silniejsza obudowa. Po pierwszych kilku latach opcje obejmują niestandardowe klatki drewniane i pleksi lub modyfikowanie dużej szafy lub pomieszczenia dla węża. Są dobrymi artystami ucieczki i są bardzo silni, więc każda obudowa dla tych węży musi być duża, co najmniej 8 stóp długości, 4 stopy szerokości i 4 stopy wysokości, mocna i bardzo bezpieczna.
W przypadku młodych węży, półkole lub inne skóry sprzedawane w sklepie zoologicznym będą działały – wystarczy karton, wystarczy, że będą musiały być bardziej kreatywne. Plastikowe pojemniki do przechowywania zapewniają dobre chowanie dla większych węży – wystarczy wyciąć otwór dostępowy z jednej strony, upewniając się, że nie ma ostrych krawędzi. Zapewnij odosobnienie, zwłaszcza gdy twój birmański pyton zrzuca, umieszczając wilgotny torfowiec w skórze.
Substrat
W przypadku piskląt użyj ręczników papierowych lub niezadrukowanego papieru. Są łatwe do czyszczenia i ułatwiają monitorowanie stanu zdrowia węża. W przypadku większych węży wykładzina wewnętrzna / zewnętrzna jest łatwa w utrzymaniu; trzymaj kilka kawałków pod ręką i po prostu je wyłączaj, gdy nadejdzie czas czyszczenia i dezynfekcji. Linoleum jest również dobrym rozwiązaniem dla dużych węży, ponieważ jest łatwy w czyszczeniu i dezynfekcji.
Temperatura
Pytony potrzebują temperatury w ciągu dnia od 85 do 88 F z obszarem wygrzewania w temperaturze od 90 do 93 F. Temperatura może spaść do 78-80 F w nocy. Użyj reflektorów, ceramicznych elementów grzejnych i poduszek grzewczych, aby utrzymać temperaturę, ale upewnij się, że światła są osłonięte, aby zapobiec oparzeniom. W przypadku dużych węży koc grzewczy świni jest dobrym rozwiązaniem dla utrzymania temperatury.
Jedzenie i woda
Birmańskie pytony są zazwyczaj dobrym jedzeniem i ważne jest, aby uważać, aby ich nie przekarmić, bo skończy się otyłym wężem. Pisklęta mogą być karmione myszami lub rozmytymi szczurami, przenosząc się do szczurów, a ostatecznie królików, gdy wąż rośnie. Ofiara nie powinna być większa niż szerokość węża.
Pisklęta mogą być karmione od jednego do dwóch razy w tygodniu, ale dorosłe węże muszą być karmione co dwa tygodnie. Karmić wystarczająco często, aby utrzymać optymalną kondycję ciała.
Naczynie z wodą powinno być zawsze dostępne do picia i moczenie (dla mniejszych węży) i powinno być często zmieniane. Gdy wąż stanie się większy, nie będzie już mógł zanurzyć się w jego naczyniu, więc będziesz musiał regularnie pozwalać wężowi moczyć się w wannie lub w wodzie.
Wybór Twojego Birmańskiego Pythona
Najważniejszym czynnikiem przy wyborze pytona birmańskiego jest to, czy masz czas, przestrzeń i cierpliwość, aby o niego dbać. Wielu właścicieli zostaje przytłoczonych, co powoduje, że pytony są hodowane w niewoli (co z oczywistych powodów jest nielegalne w większości obszarów).
Najlepszym sposobem, aby zostać właścicielem birmańskiego pytona, jest uzyskanie od renomowanego hodowcy, który może powiedzieć Ci o problemach zdrowotnych, które może mieć wąż. Birmańskie pytony są często celem kłusowników ze względu na ich piękne i skomplikowane wzory, a wiele węży porzuconych przez ich właścicieli wpada w niepowołane ręce.
Zdrowy pysk birmańskiego pyska będzie miał unikalny kolor, gdy tylko wyjdzie z muszli, więc nie akceptuj żadnego węża, który nie „wygląda” jak birmański. Wszelkie oznaki letargu, zaczerwienienie wokół ust lub objawy infekcji dróg oddechowych są wskazaniami węża, który nie był dobrze pielęgnowany.
Typowe problemy zdrowotne
Jedną z najpoważniejszych dolegliwości dotykających pytona i rodzinę węży Boa jest choroba ciała wtrętowego lub IBD. Ten śmiertelny wirus rozprzestrzenia się często z jednego węża na drugi, a jego objawami są nieprawidłowe wydzielanie, anoreksja, zaparcia, drżenie i utrata kontroli motorycznej. Wiele węży z tą chorobą głoduje na śmierć, ponieważ nie mogą strawić żadnego nowego pokarmu, nawet jeśli karmi się nim siłę.
Podobnie jak inne gady, pytony birmańskie są podatne na infekcje dróg oddechowych i gnicie jamy ustnej lub zapalenie jamy ustnej. Wąż z infekcją dróg oddechowych będzie oddychał z otwartymi ustami lub świstem. Gnicie w jamie ustnej objawi się czerwonawym przebarwieniem wokół ust zwierzęcia.
Ważne jest, aby weterynarz każdego roku sprawdzał twojego birmańskiego pytona pod kątem jakichkolwiek oznak choroby; wiele z nich nie wykazuje objawów, dopóki zwierzę nie cierpi przez pewien czas.
Inne rasy Podobne do Birmańskiego Pythona
Jeśli interesują Cię inne duże rasy węży, sprawdź:
- Python piłkę
- Boa dusiciel
- Redtail boa
W przeciwnym razie sprawdź wszystkie nasze inne profile ras węży.
