Obcinanie ogona to zabieg medyczny, którego celem jest usunięcie części ogona. Zwykle wykonuje się to przez wycięcie ogona nożycami chirurgicznymi. Można to również zrobić, umieszczając specjalną opaskę na ogonie, aby odciąć dopływ krwi (powodując odpadnięcie ogona). Dokowanie odbywa się przez weterynarza w ciągu pierwszych dwóch do ośmiu dni życia szczenięcia bez uspokojenia. Jednak starsze szczenięta i psy wymagają znieczulenia ogólnego i muszą przejść główną procedurę amputacji ogona. Dzieje się tak dlatego, że ogon jest zbyt duży, a naczynia krwionośne i nerwy są zbyt rozwinięte.
O dokowaniu ogonem
Doczepianie ogonów jest często wykonywane na psach pracujących w celu ochrony ich ogonów przed obrażeniami w terenie. Niektórzy uważają, że dokowanie może pomóc w utrzymaniu dobrej higieny wokół ogona. W wielu przypadkach ogony są zadokowane do celów kosmetycznych zgodnie ze standardami rasy. Długość doku zależy od rasy. Jeśli nie jest to zrobione z powodów medycznych (tj. Zranienie, choroba), dokowanie na ogon jest uważane za procedurę planową. Decyzja o dokowaniu jest zwykle zależna od hodowcy. Inne powszechne zabiegi kosmetyczne obejmują obcinanie kłosów i usuwanie drapieżników. Wśród najczęściej spotykanych ras do dokowania ogona są doberman pinczery, sznaucery, niektóre spaniele i wiele terierów.
Spór
Zaciąganie ogonów jest dość kontrowersyjne. Ci, którzy obsługują dokowanie, uważają to za rutynową, praktyczną i minimalnie bolesną procedurę. Z drugiej strony, wielu, którzy nie akceptują dokowania, opisuje to jako bolesne okaleczenie, które jest zupełnie niepotrzebne. Amerykański Związek Kynologiczny (AKC) oświadcza publicznie, że „uznaje, że ucha, obcinanie ogonów i usuwanie drapieżników, jak opisano w niektórych standardach rasy, są dopuszczalnymi praktykami …” Jednakże oficjalne stanowisko Amerykańskiego Stowarzyszenia Lekarzy Weterynaryjnych (AVMA) stwierdza, że ”sprzeciwia się przycinaniu uszu i przyciąganiu ogonów psów, gdy odbywa się wyłącznie w celach kosmetycznych”.
