Klomipramina (Clomicalm) dla psów

W tym artykule rozwinięto

• Co to jest klomipramina dla psów?
• Zastosowania
• Działania niepożądane
• Bezpieczeństwo i ostrzeżenia

Klomipramina (Clomicalm) jest lekiem weterynaryjnym stosowanym w leczeniu lęku separacyjnego u psów w połączeniu z modyfikacją zachowania. Lekarze weterynarii mogą również przepisać ten lek w celu rozwiązania innych problemów związanych z zachowaniem psów. Dowiedz się, czy klomipramina jest odpowiednia dla Twojego psa i dowiedz się, czego możesz się spodziewać, w tym o stosowaniu, skutkach ubocznych i bezpieczeństwie.

Co to jest klomipramina dla psów?

Klomipramina (weterynaryjna nazwa handlowa Clomicalm) jest trójpierścieniowym lekiem przeciwdepresyjnym, co oznacza, że jej struktura chemiczna składa się z trzech pierścieni. Trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne działają w mózgu poprzez blokowanie wychwytu zwrotnego neuroprzekaźników, takich jak serotonina i, w mniejszym stopniu, noradrenalina, umożliwiając im dłuższe krążenie, co zwykle poprawia nastrój i przeciwdziała efektom depresyjnym.1

Klomipramina może pomóc wywołać szczęście lub ogólnie pozytywne emocje u psów, w tym u tych, które nadmiernie szczekają, niewłaściwie eliminują lub brudzą dom, wykazują zachowania destrukcyjne lub mają inne objawy lęku separacyjnego.

U ludzi klomipramina jest zatwierdzona przez FDA do leczenia zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych. Może być również stosowana poza wskazaniami do leczenia kilku schorzeń psychicznych, w tym depresji i lęku.2 Lekarze weterynarii mogą również stosować klomipraminę poza wskazaniami do leczenia psów z innymi zaburzeniami zachowania, takimi jak lęk.

10 typowych problemów z zachowaniem psów i ich rozwiązania

Jak stosować klomipraminę u psów?

Klomipramina jest przeznaczona do stosowania jako część multimodalnego planu leczenia lęku separacyjnego, który obejmuje modyfikację zachowania i szkolenie. Weterynarze mogą również zalecić feromony, suplementy i inne środki uspokajające.

Klomipramina jest również czasami stosowana w leczeniu zaburzeń obsesyjno-kompulsywnych, takich jak pogoń za ogonem u psów. Podobnie jak w przypadku wszystkich leków behawioralnych, skuteczność leku jest znacznie większa, gdy jest on połączony z modyfikacją zachowania (specjalistycznym szkoleniem). Lekarz weterynarii lub behawiorysta weterynaryjny może pomóc w stworzeniu planu treningowego do pracy z psem w domu w celu zmniejszenia czynników wyzwalających lęk i nauczenia go przydatnych komend, które pokażą mu, co ma robić zamiast poprzednich zachowań.

Klomipramina występuje w postaci tabletek doustnych o wielkości 5, 20, 40 lub 80 miligramów. Lekarz weterynarii musi przepisać ten lek i określi odpowiednią dawkę dla Twojego psa.

Modyfikacja zachowania

W tym artykule rozwinięto

Co to jest klomipramina dla psów?

Zastosowania

Działania niepożądane

Bezpieczeństwo i ostrzeżenia

Klomipramina (Clomicalm) jest lekiem weterynaryjnym stosowanym w leczeniu lęku separacyjnego u psów w połączeniu z modyfikacją zachowania. Lekarze weterynarii mogą również przepisać ten lek w celu rozwiązania innych problemów związanych z zachowaniem psów. Dowiedz się, czy klomipramina jest odpowiednia dla Twojego psa i dowiedz się, czego możesz się spodziewać, w tym o stosowaniu, skutkach ubocznych i bezpieczeństwie.

Co to jest klomipramina dla psów?

• Klomipramina (weterynaryjna nazwa handlowa Clomicalm) jest trójpierścieniowym lekiem przeciwdepresyjnym, co oznacza, że jej struktura chemiczna składa się z trzech pierścieni. Trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne działają w mózgu poprzez blokowanie wychwytu zwrotnego neuroprzekaźników, takich jak serotonina i, w mniejszym stopniu, noradrenalina, umożliwiając im dłuższe krążenie, co zwykle poprawia nastrój i przeciwdziała efektom depresyjnym.1
• Klomipramina może pomóc wywołać szczęście lub ogólnie pozytywne emocje u psów, w tym u tych, które nadmiernie szczekają, niewłaściwie eliminują lub brudzą dom, wykazują zachowania destrukcyjne lub mają inne objawy lęku separacyjnego.
• U ludzi klomipramina jest zatwierdzona przez FDA do leczenia zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych. Może być również stosowana poza wskazaniami do leczenia kilku schorzeń psychicznych, w tym depresji i lęku.2 Lekarze weterynarii mogą również stosować klomipraminę poza wskazaniami do leczenia psów z innymi zaburzeniami zachowania, takimi jak lęk.
• 10 typowych problemów z zachowaniem psów i ich rozwiązania
• Jak stosować klomipraminę u psów?
• Klomipramina jest przeznaczona do stosowania jako część multimodalnego planu leczenia lęku separacyjnego, który obejmuje modyfikację zachowania i szkolenie. Weterynarze mogą również zalecić feromony, suplementy i inne środki uspokajające.
• Klomipramina jest również czasami stosowana w leczeniu zaburzeń obsesyjno-kompulsywnych, takich jak pogoń za ogonem u psów. Podobnie jak w przypadku wszystkich leków behawioralnych, skuteczność leku jest znacznie większa, gdy jest on połączony z modyfikacją zachowania (specjalistycznym szkoleniem). Lekarz weterynarii lub behawiorysta weterynaryjny może pomóc w stworzeniu planu treningowego do pracy z psem w domu w celu zmniejszenia czynników wyzwalających lęk i nauczenia go przydatnych komend, które pokażą mu, co ma robić zamiast poprzednich zachowań.

Klomipramina występuje w postaci tabletek doustnych o wielkości 5, 20, 40 lub 80 miligramów. Lekarz weterynarii musi przepisać ten lek i określi odpowiednią dawkę dla Twojego psa.

Modyfikacja zachowania

Klomipramina nie jest sama w sobie lekiem, lecz ma na celu ułatwienie odczulenia psa na stresor. Jeśli Twój pies cierpi na lęk separacyjny, pozostawienie go samego może wywołać u niego panikę.

Jeśli kiedykolwiek miałeś nieszczęście doświadczyć silnego lęku, wiesz, że twoje ciało pozornie przejmuje kontrolę, a cała logika i rozsądek wylatują przez okno. Wyobraź sobie, że próbujesz nauczyć się nowej umiejętności w takim stanie! Prawdopodobnie byłoby to bardzo trudne.

Terapia behawioralna ma na celu obniżenie poziomu stresu u psa na tyle, aby mógł się skupić i uczyć. Następnie można przyzwyczaić psa do bardziej komfortowego znoszenia stresora, takiego jak pozostawienie go samego w domu. Pies będzie w stanie nauczyć się nowych sygnałów, które pomogą mu nadać strukturę i wskazówki dotyczące właściwego zachowania w takich momentach.

Lekarz weterynarii może pomóc w opracowaniu planu modyfikacji zachowania, ale może też zalecić spotkanie z behawiorystą weterynaryjnym lub certyfikowanym konsultantem ds. zachowania zwierząt.

Treserzy psów a behawioryści zwierząt

Skutki uboczne klomipraminy

Jeśli lekarz weterynarii przepisze psu klomipraminę, możliwe są niektóre z poniższych działań niepożądanych:

1. Letarg

2. Depresja

3. Wymioty