Łysienie rozcieńczone kolorem (CDA) jest chorobą genetyczną, która dotyka psy o rozcieńczonych kolorach sierści – są to delikatne kolory, takie jak niebieskawy lub srebrzystoszary, płowy i czerwony. Prowadzi do niejednolitej utraty włosów, która ostatecznie może rozprzestrzenić się na całe ciało psa. Chociaż niebieskie dobermany są najczęściej dotkniętymi psami, każda rasa o rozcieńczonym umaszczeniu może rozwinąć CDA. Stan ten może być niepokojący dla właścicieli psów, którzy nie rozumieją tej choroby, ale nie wpływa na ogólny stan zdrowia psa ani nie skraca jego życia. Niestety, nie ma lekarstwa na łysienie plackowate.
Co to jest łysienie barwnikowe?
Łysienie barwnikowe lub CDA to dziedziczny rodzaj wypadania włosów, który dotyka psy o rozrzedzonym kolorze sierści. Niebieski (srebrzysty lub niebiesko-szary) i płowy (miękki brąz) to dwa najczęstsze rozcieńczone kolory sierści u psów. Wiele różnych ras może mieć te kolory sierści. Znana również jako łysienie z mutacją koloru lub zespół niebieskiego dobermana, ta dziedziczna choroba jest wynikiem recesywnego genu, który powoduje odłamywanie się łodyg włosów u podstawy, wraz z ogólnym zahamowaniem wzrostu włosów.
CDA nie jest w pełni poznana, ale uważa się, że u psów z tą chorobą dochodzi do uszkodzenia mieszków włosowych z powodu zlepiania się melaniny w łodygach włosów. Zazwyczaj szczenięta posiadające tę dziedziczną cechę mają normalną sierść przez pierwsze kilka miesięcy, ale zaczynają tracić łaty włosów, gdy wchodzą w późne szczenięctwo lub wczesną dorosłość.
Chociaż CDA nie powoduje bezpośrednio zapalenia skóry ani podrażnień, czasami fragmenty uszkodzonych włosów i komórek skóry mogą blokować mieszki włosowe, prowadząc do wtórnych infekcji bakteryjnych, które powodują swędzenie lub łuszczenie się skóry. Zazwyczaj jednak psy z tym schorzeniem mają normalną skórę.1
Objawy łysienia barwnikowego u psów
Charakterystycznym objawem CDA jest nierównomierna utrata włosów, która zwykle rozpoczyna się, gdy pies jest jeszcze szczeniakiem. Z biegiem czasu łaty wypadania włosów powiększają się i ostatecznie pies może stracić całą sierść.
Objawy
- Przerzedzenie sierści
- Brakujące kępki lub płaty sierści
- Łuszcząca się skóra
- Swędząca skóra
- Infekcja skóry
- Małe guzki na skórze
- Sucha lub matowa sierść
U psów o umaszczeniu rozcieńczonym, które odziedziczyły łysienie rozcieńczone, objawy mogą pojawić się już w wieku 2 miesięcy. Sierść zwykle zaczyna przerzedzać się wzdłuż klatki piersiowej lub grzbietu i przybiera matowy lub suchy wygląd. Sierść przerzedza się i słabo odrasta płatami, tworząc również wygląd zjedzonej przez mole sierści. U niektórych psów w mieszkach włosowych rozwijają się infekcje bakteryjne, co skutkuje grudkami lub małymi guzkami na skórze, a także stanem zapalnym, swędzeniem, a nawet łuszczeniem się.
Przyczyny łysienia plackowatego
Recesywne geny, które zaburzają sposób dystrybucji melaniny w łodygach włosów psów o rozrzedzonym umaszczeniu, są przyczyną łysienia rozrzedzonego. Melanina u tych psów ma tendencję do zlepiania się, co prowadzi do kruchego włosa, który łamie się u podstawy. Psy dotknięte tą chorobą mają również ogólnie zahamowany wzrost włosów.1
U psów o umaszczeniu rozcieńczonym gen recesywny jest dziedziczony od każdego z rodziców. Hodowanie dwóch psów z tym genem skutkuje możliwością wystąpienia tej choroby u ich szczeniąt. Ważne jest, aby pamiętać, że łysienie barwnikowe nie jest zaraźliwe ani nie jest wynikiem braku równowagi hormonalnej, pasożytów lub innych kwestii, ale zawsze jest chorobą dziedziczną.
Jak weterynarze diagnozują łysienie plackowate?
Jeśli Państwa szczenię o umaszczeniu rozcieńczonym zaczyna tracić sierść, lekarz weterynarii najpierw przeprowadzi pełne badanie fizykalne. Weterynarz przeprowadzi testy, aby wykluczyć inne problemy, takie jak pchły, roztocza Demodex, niedoczynność tarczycy i grzybica, które również mogą powodować wypadanie włosów. Zwykle obejrzy sierść pod mikroskopem, aby sprawdzić, czy nie ma w niej nieprawidłowych grudek melaniny. Czasami wykonywana jest również biopsja skóry. Jeśli zostaną znalezione uszkodzone mieszki włosowe, nieprawidłowe łodygi włosów i grudki melaniny, można postawić diagnozę łysienia rozjaśniającego kolor.1
Jak leczyć łysienie plackowate u psów?
Łysienie barwnikowe nie jest uleczalne, ale na szczęście można je leczyć, dzięki czemu pies, u którego zdiagnozowano tę chorobę, może prowadzić normalne, szczęśliwe życie. Infekcje skóry mogą powtarzać się u psów z łysieniem plackowatym, jeśli nie zostaną podjęte środki mające na celu poprawę stanu skóry i sierści. Z tego powodu antybiotyki i leki przeciwzapalne mogą być stosowane tymczasowo w celu leczenia infekcji, ale długoterminowe leczenie CDA obejmuje suplementy i terapie miejscowe w celu poprawy zdrowia skóry i sierści.
W celu nawilżenia skóry i sierści można stosować lecznicze szampony, spraye i pianki. Ważne jest również, aby unikać ostrych, niszczących szczotek podczas pielęgnacji psów z łysieniem plackowatym. Jeśli pies jest profesjonalnie strzyżony, należy poinformować groomera o specjalnych potrzebach psa.
Lekarz weterynarii może zalecić terapie doustne, w tym melatoninę, retinoidy, kwasy tłuszczowe omega-3 z olejów rybnych, witaminę A, wysokiej jakości dietę i inne suplementy dla skóry i sierści. Suplementy te pomagają utrzymać skórę i sierść w jak najlepszej kondycji i zdrowiu. Unikanie słońca lub stosowanie kombinezonu przeciwsłonecznego może pomóc w zapobieganiu oparzeniom słonecznym i zmniejszyć ryzyko raka skóry. Jednak utrata włosów jest zwykle trwała w tym stanie, a terapie mają na celu wspieranie zdrowia skóry.1
Rokowanie dla psów z łysieniem barwnikowym
Łysienie barwnikowe, choć potencjalnie nieestetyczne, nie skraca życia psa ani nie zwiększa jego podatności na inne schorzenia. Państwa pies może prowadzić normalne, zdrowe i szczęśliwe życie z tą chorobą genetyczną.
Jak zapobiegać łysieniu plackowatemu
Ponieważ CDA jest chorobą dziedziczną, jedynym sposobem zapobiegania jest powstrzymanie się od rozmnażania psów, które są nosicielami recesywnego genu. Wykazano, że kilka ras psów o umaszczeniu niebieskim, srebrnym lub płowym ma recesywny gen łysienia rozjaśniającego kolor częściej niż inne psy.2 Rasy te obejmują:
- Pinczery dobermany
- pinczery miniaturowe
- Chow chow
- Jamniki
- Duńczyki wielkie
- Setery irlandzkie
- Charty włoskie
- Pudle standardowe
- Saluki
- Whippety
- Yorkshire teriery
- Berneńskie psy górskie
- Chihuahua
- Owczarki szetlandzkie
- Boston teriery
- Nowofundlandy
- Schipperki
Niebieskie pinczery dobermana mają tendencję do rozwijania najcięższych objawów, więc stan ten jest często kojarzony z tą rasą.
