Profil psa rasy pekińczyk

W tym artykule Rozwiń

• Charakterystyka
• Historia
• Trening i opieka
• Wspólne problemy zdrowotne
• Dieta i odżywianie
• Dalsze badania

Powrót do góry

Oryginalnie wyhodowany, by żyć w starożytnych chińskich królewskach w pałacach, pekińczyk jest niezależnym i czujnym psem-zabawką, który tworzy czarującego towarzysza psa. Ta rasa jest silniejsza i odważniejsza niż mogłoby to sugerować jej zwarte spojrzenie.

Wśród ulubionych cech pekińczyków jest ich przyjazna, towarzyska i czuła osobowość – oraz fakt, że mogą się wydawać tak dostojni, „uparti” i chodzić z pozornie łatwym toczeniem chodu.

Często określane jako „Pekes”, są niezwykle inteligentne i lojalne i rozwijają bardzo silne więzi ze swoimi rodzinami. Rasy te są świetnymi psiakami, ale nie mogą być idealne dla rodzin z małymi dziećmi; ogólnie tolerują dzieci, ale nie są wystarczająco aktywne, aby angażować się w dłuższą zabawę ze starszymi dziećmi i mogą być skłonne bronić się, gdy maluch traktuje je zbyt szorstko.

Przegląd rasy

Grupa: Zabawka

Waga: Do 14 funtów

Wysokość: Od 6 do 9 cali

Płaszcz: Długi, gruby podwójny płaszcz

Zabarwienie: Zazwyczaj odmiany złota, czerwieni lub soboli, ale czasami kolory takie jak czarny i podpalany, biały, kremowy, sable i szary

Długość życia: 12 do 14 lat

Charakterystyka pekińczyka

Historia pekińczyka

Dobrze zrównoważona, zwarta rasa zabawkowa, pekińczyk jest jedną z kilku ras stworzonych dla klas panujących w starożytnych Chinach. W rzeczywistości chińska legenda mówi, że pekińczyk został stworzony przez Buddę, kiedy skurczył lwa do wielkości małego psa. Kolejny kawałek folkloru mówi, że aby lew mógł poślubić ukochaną – która akurat była marmozetą lub małpą – musiał błagać patrona zwierząt, Ah Chu, aby zredukował go do wielkości świnki zachowując serce i charakter lwa. Mówiono, że potomstwo tego związku to pies Fu Lin, czyli Lwa Pies z Chin. Przez całą historię pekińczyk określany był jako „psy-lwy”, „psy do opalania”, a nawet „psy z rękawami”, ponieważ często były obwiązywane obszernymi rękawami noszonymi przez członków cesarskiego gospodarstwa domowego.

Ze względu na starożytną historię i folklor otaczający rasę, jej prawdziwe początki są nadal nieznane, ale eksperci uważają, że chińscy cesarze prawdopodobnie wyhodowali zabawkę z wielkości psa. Najwcześniejsza znana rasa rasy pochodzi z czasów dynastii Tang z VIII wieku. Ich ludzie historycznie wiedzieli, że te królewskie, wyrafinowane psy są wieczne lojalne wobec swoich ludzi i chodzą z godnym, toczącym się chodem.

Chińscy arystokraci byli znani z tego, że przez wiele stuleci hodowali psem o płaskiej twarzy, w tym Pekinie, a także Shih Tzu i Mopsa. Psy te były traktowane jak członkowie rodziny królewskiej, a nawet mieli sługi pałacowe, którzy starali się zaspokoić wszystkie ich potrzeby – co może być powodem, dla którego dzisiejszy pekińczyk może mieć niezależne, uparte i ważne dla siebie zachowanie. W tym czasie kradzież jednego z tych upragnionych psów królewskich spowodowałaby karę śmierci – najbardziej oryginalne psy pekińskie były całkowicie czyste i uważane za święte.

Dopiero w latach 60. XIX wieku Pekes po raz pierwszy zadebiutował w zachodniej części świata. Kiedy wojska brytyjskie zaatakowały Pekin podczas wojen opiumowych, rodzina królewska zdecydowała się zabić swoje Pekinie, gdy Brytyjczycy zaatakowali letni pałac cesarza. Brytyjczycy zamierzali ograbić pałac i podpalić go, a rodzina królewska nie chciała, aby ich ukochane zwierzęta wpadły w ręce wroga. Kiedy jednak brytyjski kapitan odkrył, że ciotka cesarza zmarła przez samobójstwo – przeżyło ją pięć jej pekińskich psów – wrócili do Anglii w prezencie dla królowej Wiktorii. Rasa szybko zyskała popularność wśród swoich poddanych, a własność psa pekińskiego stała się znakiem przywileju i bogactwa w całym kraju. W 1894 roku pies imieniem Pekin Peter był podobno pierwszym pekińczykiem wystawionym na brytyjskiej wystawie; w tym czasie rasa była często nazywana chińskim mopsiem lub pekińczykiem.

Gdy zbliżał się rok 1900, Pekes zaczęli przybywać do Ameryki – początkowo byli zarejestrowani przez American Kennel Club (AKC) w 1906 roku, a Pekingese Club of America po raz pierwszy został członkiem KC w 1909 roku. później, gdy pekińczyk był jednym z trzech psów, które przetrwały zatonięcie Titanica.

Opieka pekińska

Ten kompaktowy, krępy pies zabawkowy słynie z „lwy”, a jego płaszcz wymaga sporych nakładów na konserwację. Najdłuższy na szyi i ramionach gruby podwójny płaszcz pekińczyka będzie wymagał co najmniej jednego dłuższego cotygodniowego szczotkowania, aby pomóc usunąć włosy i zapobiec matowaniu, a także sporadycznej kąpieli. Właściciele mogą również zdecydować się na przycięcie krótkiego płaszcza Peke, aby zmniejszyć obciążenie związane z pielęgnacją. Pekińczyk zrzuca sezonowo, a maty lub sploty powinny być delikatnie dopracowane. Podobnie jak w przypadku wszystkich ras, ich paznokcie powinny być regularnie przycinane.

Dawniej hodowane w celu zapewnienia komfortu i rozrywki swoim właścicielom, pekińczyk ma jedynie umiarkowane wymagania codziennego wysiłku i nadaje się do mieszkania. Ta rasa lubi uczestniczyć w grach i psich sportach, ale tylko we własnym tempie. Ich spacery powinny być utrzymywane w spokojnym tempie (i nigdy w nadmiernym upale), aby zapobiec przegrzaniu lub trudnościom w oddychaniu ze względu na strukturę twarzy, a także mogą być zaangażowani w zabawę w pomieszczeniach.

Jako psy, które żyły w pałacach przez wieki, Pekes mogą być spokojne niezależne, podobnie jak cesarze, którzy je posiadali. W rezultacie szkolenie ich może być czasem wyzwaniem, ponieważ wielu pekińczyków uzna się za odpowiedzialnych, więc właściciele Peke będą musieli przekonać swoje psy, że robienie czegoś jest właściwie ich pomysłem. Nic dziwnego, że nie reagują dobrze na jakąkolwiek formę ostrego treningu lub dyscypliny, ponieważ takie podejście może prowadzić do zachowania obronnego, a nawet agresywnego. Jednak ta rasa jest zawsze bardzo czujna i świadoma swojego otoczenia, dzięki czemu może być bardzo dobrym stróżem.

Wczesna socjalizacja będzie również konieczna, aby zapewnić, że Twój pekińczyk dogoni inne zwierzęta domowe, ponieważ jest to rasa, która woli być otoczona towarzystwem ludzi (i innych pekińczyków).

Wspólne problemy zdrowotne

Chociaż pekińczyk ma tendencję do bycia zdrową, solidną rasą, istnieją pewne problemy zdrowotne i problemy związane z pekińczykiem, z których najmniejszym jest zespół brachycefaliczny, który powoduje problemy z oddychaniem (i chrapanie). Ponieważ pekińczyk nie ma długiej kufy, nie ma naturalnej bariery chroniącej okrągłe, wybrzuszone oczy, więc są podatne na problemy z oczami, takie jak otarcia rogówki. Rasa wiąże się również z niewielkimi problemami zdrowotnymi, które dotyczą alergii pokarmowych i problemów z kręgosłupem, a nadmierna ilość zmarszczek na twarzy może powodować problemy ze skórnym zapaleniem fałdów skórnych, a także z innymi podrażnieniami i infekcjami, dlatego fałdy należy zawsze utrzymywać czyste i suche.

Ze względu na ich grubą sierść i płaską twarz, preferują one niższe temperatury – prostracja cieplna może być śmiertelna dla tej rasy, dlatego ważne jest, aby pekińczyk był trzymany w dobrze wentylowanych, klimatyzowanych pomieszczeniach, kiedy mieszka w cieplejszym klimacie, i że spacery i zabawy na świeżym powietrzu są bardzo ograniczone, gdy jest zbyt gorąco.

Dieta i odżywianie

Pekińczyk powinien dobrze radzić sobie z każdą wysokiej jakości karmą dla psów. Jako rasa mniej aktywna, ta rasa może być podatna na przyrost masy ciała, dlatego ważne jest, aby upewnić się, że nie są przekarmiane i nie oferują zbyt wielu smakołyków. Świeża, chłodna woda powinna być zawsze dostępna, szczególnie dlatego, że ta rasa nie toleruje dobrze ciepła.

Więcej ras psów i dalsze badania

Przy ustalaniu, czy pekińczyk jest dla ciebie właściwym psem, koniecznie zbadaj wszystkie aspekty rasy i skonsultuj się z innymi właścicielami, hodowcami i grupami ratowniczymi pekińczyków, aby dowiedzieć się więcej. Sprawdź inne podobne rasy psów.

Japoński podbródek

Shih Tzu

Mops