W tym artykule rozwiń
- Charakterystyka
- Historia rasy
- Szkolenie i opieka
- Problemy zdrowotne
- Dieta i odżywianie
- Gdzie przyjąć lub kupić
- Dalsze badania
Powrót do góry
Prawdziwy łagodny olbrzym, wilczarz irlandzki ma imponującą posturę, ale spokojną postawę, co czyni go wspaniałym towarzyszem. Ten chart jest najwyższą z ras psów uznanych przez AKC i osiąga prawie 36 cali na ramieniu i ponad 100 funtów.
Rasa ta, zwana także „Wilczakami z Irlandii” lub „Great Hounds of Ireland”, ma długą i bogatą historię jako łowca, ale dziś jest najbardziej znana z tego, że jest sympatycznym psem rodzinnym.
Przegląd rasy
Grupa: Pies
Wysokość: 30 do 32 cali
Waga: 120+ funtów (mężczyźni), 100+ funtów (kobiety)
Płaszcz: Podwójny płaszcz o żylastym wyglądzie
Kolor płaszcza: Szary, pręgowany, czerwony, czarny, czysto biały, płowy
Długość życia: Od 6 do 8 lat
Charakterystyka wilczarz irlandzki
| Poziom uczuć | Wysoki |
| Życzliwość | Wysoki |
| Przyjazne dla dzieci | Wysoki |
| Przyjazny zwierzętom | Wysoki |
| Potrzeby w ćwiczeniach | Wysoki |
| Figlarność | Średni |
| Poziom energii | Średni |
| Możliwość trenowania | Wysoki |
| Inteligencja | Wysoki |
| Tendencja do kory | Niska |
| Kwota zrzucania | Niska |
Historia wilczarz irlandzki
Historia irlandzkiego wilczarza sięga stuleci, do czasów najwcześniejszego handlu między imperium brytyjskim a Bliskim Wschodem. Uważa się, że najwcześniejszy opis rasy pochodzi od rzymskiego konsula Quintusa Aureliusza, który w 391 r. Opisał siedem psów gończy irlandzkich, które otrzymał w prezencie jako obiekty o dużym zainteresowaniu i zdziwieniu mieszkańców Rzymu.
Wilczarz irlandzki jest uważany za rodzimą rasę psów w Irlandii. Przy niewielkiej konkurencji pod względem wzrostu, te wysokie i szczupłe głowy i ramiona stoją ponad większością innych ras psów. I choć ich łagodne zachowanie uczyniło ich lojalnymi towarzyszami, ich zaciekła łowiecka natura zarobiła na ich utrzymanie.
Uważa się, że rasa była pierwotnie wykorzystywana jako pies myśliwski. Populacja rodzimych wilków w Irlandii była pod kontrolą – i ostatecznie ścigana przez wymarcie – przez te ogromne psy. Dodatkowo irlandzka szlachta i właściciele ziemi wykorzystywali wilczarza do polowania na irlandzkiego łosia (również teraz wymarłego) wraz z inną grą, taką jak dzik.
Chociaż psy te mają wyraźne korzenie gaelickie i odegrały kluczową rolę we wczesnej historii Szmaragdowej Wyspy, nie jest jasne, co dokładnie przyczyniło się do puli genowej, która stała się rasą wilczarzów irlandzkich. Niektóre źródła uważają, że największy z brytyjskich psów gończych był hodowany dla chartów z Bliskiego Wschodu – a irlandzkie wilczary z wdziękiem kończyn i powozów z pewnością wskazują na chartów jako wczesnych autorów rasy.
W każdym razie wilczak był bardzo pożądany we wczesnym życiu irlandzkim. W rzeczywistości liczba wilczarów, które dana osoba mogła posiadać, była determinowana statusem społecznym i pozycją. Właściciele majątku i szlachta uważali ogary za dobytek z nagrodami, a psy służyły do polowania i ochrony ziemi.
Wydawałoby się, że nic nie mogło podważyć pozycji wilczarza jako łowcy, strażnika i towarzysza. Rasa zaczęła jednak podupadać i do połowy 1800 roku znajdowała się na krawędzi niedoboru. Rodzime wilki Irlandii i ogromny łoś irlandzki wyginęły, zmniejszając potrzebę posiadania tak dużego towarzysza polowania.
Pewien człowiek często przypisuje się pomoc w zachowaniu wilczarza irlandzkiego, jaki znamy dzisiaj. George Augustus Graham, kapitan armii brytyjskiej, rozpoczął skoncentrowany wysiłek na rzecz zlokalizowania i opracowania programu hodowlanego, który zapewniłby przetrwanie wilczarza i ustandaryzował rasę, jaką znamy dzisiaj. Graham wykorzystał historyczne zapisy rasy, zawarte w grafice, płaskorzeźbach i innych, aby poprowadzić swoje wysiłki w standaryzacji wilczaka. Aby pomóc przetrwać rasę, Graham wykorzystał krzyżówki z blisko spokrewnionymi szkockimi jeleńami.
Wysiłki Grahama zakończyły się sukcesem, a rasa cieszyła się odrodzeniem. W 1879 r. Wilczarz zadebiutował na wystawie w Dublinie. Kilka lat później, w 1885 r., Powstał klub rasy wilczarz irlandzki. Dzięki dedykowanemu klubowi i ujednoliceniu rasy, rodzimy wilczarz irlandzki miał przed sobą bezpieczniejszą przyszłość.
W latach 1900 wilczarz zaczął przyciągać uwagę amerykańskich hodowli i właścicieli psów. Rasa uzyskała oficjalne uznanie AKC w 1897 roku.
Grawerowanie wilczarz irlandzki opublikowany w 1879 roku. Whiteway / DigitalVision Vectors / Getty Images
Wilczarz irlandzki
Wilczarz irlandzki może być łagodnym olbrzymem, ale wciąż wymaga znacznej inwestycji czasu i energii. Jedno spojrzenie na greyhounda sylwetki tej rasy, a zobaczysz, że potrzebują regularnych ćwiczeń i miejsca, aby rozciągnąć nogi.
Planuj spędzać co najmniej godzinę każdego dnia ćwicząc swojego wilczarza. Wielu robi doskonałe partnerki do biegania lub biegania (po pełnym rozwinięciu układu kostnego), ale lubią też długi spacer po okolicy. Idealnie, ogrodzony dziedziniec powinien być również dostępny dla twojego IW, aby mógł naprawdę rozciągać nogi w krótkim przyspieszeniu. Zawsze miej na uwadze, że ta rasa psa jest chartem, więc popęd zdobyczy może rozpocząć się w dowolnym momencie – najlepiej pozwolić wilczarzowi biegać swobodnie w zamkniętej przestrzeni.
Wilczarz irlandzki, właściwie wyćwiczony, jest dość łagodny w domu. Podczas gdy rasa jest podatna na typowe wybryki szczeniąt przez pierwszy rok lub dwa lata życia, psy te osiedlają się w dość godnym i skromnym towarzyszu domowym. W rzeczywistości niektórzy właściciele irlandzkich wilczaków uważają, że muszą naprawdę zmuszać psa do regularnych ćwiczeń każdego dnia – mogą to być kanapowe ziemniaki!
Bardzo dobrze wyszkolony i uważny dla swoich właścicieli, szkolenie jest ogólnie przyjemnością u wilczaków. Nie bądź jednak rozluźniony na lekcjach, bo będziesz miał na rękach bardzo dużego i dominującego psa. Pamiętaj, aby zaszczepić w swoim psie wyraźne lekcje posłuszeństwa i dobrze towarzysko dla zrównoważonego i przyjaznego zwierzęcia.
Pomimo ogromnej wielkości rasy, wilczarz irlandzki tworzy doskonałe psy rodzinne. Są cierpliwi i uległe wobec dzieci. Jednak ich znaczna wielkość sprawia, że rozsądnym pomysłem jest obserwowanie ich wokół małych dzieci.
Te wilczarki raczej przerażają, ale są kiepskimi psami stróżującymi. Rasa jest towarzyska i przyjazna dla ludzi, nawet nieznajomych – choć ich olbrzymi rozmiar prawdopodobnie powstrzymałby intruzów! Z drugiej strony IW ma cichą siłę i głęboką wytrwałość, a ich lojalność wobec rodziny zmusi ich do wkroczenia i podjęcia działań w przypadku wykrycia zagrożenia.
Pielęgnacja wilczarza jest stosunkowo prosta. Szczotkowanie raz lub dwa razy w tygodniu utrzyma sierść w doskonałym stanie, usunie luźne włosy i pobudzi skórę. W przeciwieństwie do niektórych innych ras psów IW nie zrzuca regularnie podkładu, co zmniejsza obawy związane z sezonowym zrzucaniem. Długość i tekstura futra wilczarza mogą się znacznie różnić. Niektóre psy mają krótszą, rzadką sierść, która jest szczególnie żylasta. Inni mają dłuższe, prawie jedwabiste futro lub grubszy, wełniany płaszcz.
Czasami możesz wykąpać swojego wilczarza, a doświadczeni właściciele IW powiedzą ci, że dzięki temu płaszcz staje się bardziej miękki – choć zmiana tekstury jest tylko tymczasowa. Więc zestrzel swojego czworonożnego przyjaciela, a następnie przytul się do jego miękkiego płaszcza, dopóki będzie trwał.
Oprócz regularnego szczotkowania i okazjonalnej kąpieli Twój wilczarz skorzysta na regularnym myciu zębów i myciu uszu. Zasadniczo nie jest konieczne korzystanie z usług profesjonalnego groomera dla tej rasy psów.
Zuzule / iStock / Getty Images 
Volker Schlichting / EyeEm / Getty Images 
Krushelss / iStock / Getty Images
Typowe problemy zdrowotne
Podobnie jak wiele innych psów dużych ras, wilczarz irlandzki ma stosunkowo krótki okres od zaledwie 6 do 7 lat. Chociaż uważana jest za ogólnie zdrową i zdrową, rasa znana jest z tego, że często boryka się z następującymi problemami zdrowotnymi.
- Nowotwór
- Zastawka wątroby
- Problemy sercowe
- Powikłania po znieczuleniu
- Padaczka
- Zapalenie płuc
- Niedoczynność tarczycy
- Choroba von Willebranda
- Skurcz żołądka
Dieta i odżywianie
Możesz oczekiwać, że wilczarz irlandzki będzie jadł jak wilk. Te duże rasy psów mają apetyt na dopasowanie. Jednak bardzo ważne jest, aby podjąć kroki w celu zminimalizowania ryzyka rozszerzenia żołądka – inaczej znanego jako wzdęcie. Ten poważny stan może zagrażać życiu. Najlepiej jest karmić swojego psa za pomocą podwyższonego stojaka na miski z jedzeniem i karmić mniejsze, częstsze posiłki.
Najlepsze spokojne rasy psów, które szczekają mniej 
Plusy
-
Przyjazna i czuła postawa
-
Łagodny dla dzieci
-
Niskie zrzucanie
Cons
-
Krótki okres żywotności
-
Może wykazywać silny popęd ofiary
-
Podatny na problemy zdrowotne dużych ras
Gdzie adoptować lub kupić wilczarz irlandzki
Rozpocznij poszukiwanie wilczarza irlandzkiego, zastanawiając się, czy masz serce nastawione na szczeniaka, czy możesz zrobić miejsce w domu na ratunek. Istnieją grupy ratownicze, które zajmują się osiedlaniem wilczarzy irlandzkich, a psy te często tworzą wspaniałe zwierzęta we właściwym domu.
Jeśli szukasz szczeniaka wielkości kufla, który szybko rośnie, hodowcy wilczarzów irlandzkich istnieją w całych Stanach Zjednoczonych. Upewnij się, że znajdziesz renomowanego hodowcę, który może zapewnić poświadczenia zdrowia i priorytetem dla temperamentu i zdrowia w swoim programie hodowlanym. Może być jednak konieczne poświęcenie czasu na liście oczekujących, aby jedno z tych szczeniąt było Twoje.
Sprawdź, czy jedna z tych organizacji może ci pomóc w wyszukiwaniu IW!
- Irlandzki Wilczarz Klub Amerykańskiej Organizacji Ratowniczej
- Lista hodowców Irish Wolfhound Club of America
- Lista hodowców American Kennel Club
Więcej ras psów i dalsze badania
Nadal szukasz informacji o wilczarzu irlandzkim? Połącz się z właścicielami i entuzjastami rasy i rozważ skontaktowanie się z regionalnymi klubami IW, aby dowiedzieć się więcej o tej majestatycznej rasie psów.
Możesz także dowiedzieć się więcej o tych chartach:
- Szkocki Deerhound
- Borzoj
- Chart
