Ołów jest niebezpieczną substancją, która w przypadku spożycia przez psy może powodować szereg poważnych konsekwencji, w tym niedokrwistość, zaburzenia żołądkowo-jelitowe, letarg i anoreksję oraz zmiany neurologiczne lub behawioralne. Chociaż zatrucie ołowiem jest rzadkie, można je leczyć, jeśli zostanie szybko zdiagnozowane i będzie prowadzone ostrożnie.
Czym jest zatrucie ołowiem?
Ołów, toksyczna substancja, która stała się wszechobecna wraz z farbą ze starszych domów, jest metalem o wielu właściwościach. Choć nie jest już tak powszechnie stosowany w produktach, został dodany do różnych produktów gospodarstwa domowego na początku XX wieku.
Połknięty doustnie ołów jest najbardziej niebezpieczny dla psów, ale może być również wchłaniany przez kontakt ze skórą lub wdychany. Szczenięta i młodsze psy mogą być szczególnie podatne na zatrucie ołowiem poprzez lizanie i gryzienie nowych przedmiotów. Jeśli w starszym domu prowadzona jest budowa, mogą zostać odkryte warstwy starej farby ołowiowej i tynku zawierającego ołów. Ciekawskie szczenięta mogą dać się ponieść swojej ciekawości i przypadkowo spożyć ołów, żując gruz w pobliżu miejsca remontu. Chociaż farba jest najczęstszym i najbardziej znanym źródłem zatrucia ołowiem, można ją również znaleźć w zabawkach, bateriach, piłkach golfowych, amunicji, sprzęcie lutowniczym, ciężarków wędkarskich i szkliwach ceramicznych.
Objawy zatrucia ołowiem
Objawy zatrucia ołowiem mogą powodować nagłe wymioty i biegunkę, letarg i zmniejszony apetyt. Objawy te mogą być ostre lub zauważalne wolniej, w zależności od poziomu narażenia. Objawy neurologiczne obejmują brak koordynacji chodu (ataksja), drgawki, drżenie i inne nagłe zmiany zachowania, takie jak chowanie się i agresja.
Objawy zatrucia ołowiem u psów
- Wymioty
- Biegunka
- Letarg
- Zmniejszony apetyt.
- Ataksja (nieskoordynowane chodzenie)
- Drgawki
- Drgawki
- Dyskomfort w jamie brzusznej
Przyczyny zatrucia ołowiem
Najczęściej pies połyka cząsteczki ołowiu poprzez żucie lub lizanie ołowianych przedmiotów. Zwierzęta, które bawią się na starych placach budowy, również mogą być narażone na kontakt z ołowiem i połknąć cząsteczki ołowiu podczas pielęgnacji w późniejszym czasie. Kiedy ołów dostaje się do organizmu, jest przede wszystkim wchłaniany przez przewód pokarmowy. Kwasowość żołądka zmienia ołów i jeszcze bardziej zwiększa jego wchłanianie.
Diagnozowanie zatrucia ołowiem
Jeśli podejrzewają Państwo, że Państwa zwierzę spożyło przedmiot zawierający ołów, należy zabrać psa do najbliższego pogotowia weterynaryjnego. Opieka medyczna i hospitalizacja, której będzie potrzebował Państwa pupil, zostanie przeprowadzona w placówce całodobowej. Udanie się do szpitala ratunkowego będzie najszybszym sposobem na zapewnienie leczenia Państwa zwierzęcia.
Aby pomóc lekarzowi weterynarii w ustaleniu, dlaczego zwierzę zachowuje się źle, należy podać szczegółową historię i ilość produktu ołowiowego, na który zwierzę było narażone lub który połknęło. Wspomnienie o niedawnym remoncie domu może być kluczowym szczegółem, który pomoże ustalić, czy zwierzę było narażone na działanie ołowiu. Istotne będzie również poinformowanie weterynarza, jeśli podejrzewają Państwo, że pies połknął substancje zawierające ołów oraz w jakiej ilości. Weterynarz rozpocznie od badania fizykalnego i połączy je z podaną historią. Może zalecić prześwietlenie, badanie krwi i analizę moczu. Jednym z pozytywnych aspektów ołowiu jest to, że jako metal może być wizualizowany na zdjęciu rentgenowskim, jeśli zwierzę spożyło solidny przedmiot, taki jak ciężarek wędkarski.
Leczenie różni się w zależności od ilości spożytego ołowiu i objawów choroby u zwierzęcia. W przypadku niektórych zwierząt, które mogą mieć objawy zagrażające życiu, takie jak drgawki, weterynarz będzie pracował nad ich stabilizacją w jak największym stopniu. W innych, bardziej stabilnych przypadkach, lekarz weterynarii może ustalić, czy możliwe jest usunięcie źródła ołowiu poprzez wywołanie wymiotów u zwierzęcia, wykonanie endoskopii lub operacji, jeśli jest to uzasadnione. Nawet jeśli ołów zostanie usunięty, Państwa zwierzę nadal będzie wymagało opieki wspomagającej, która zazwyczaj obejmuje płyny, leki przeciw nudnościom i wymiotom oraz leki zwiotczające mięśnie lub leki przeciwdrgawkowe, jeśli są wskazane. Leki chelatujące i niektóre leki zobojętniające kwasy mogą pomóc związać metal w organizmie, aby toksyczność nie wzrosła. Leki te są zwykle stosowane w nagłych przypadkach w szpitalach weterynaryjnych i muszą być stosowane bardzo ostrożnie. Weterynarz może zlecić określone testy laboratoryjne, które sprawdzają poziom stężenia ołowiu we krwi, ale testy te zazwyczaj nie są przeprowadzane w szpitalu i muszą zostać wysłane do zewnętrznego laboratorium.
Na wyróżnienie zasługuje wyjaśnienie niebezpieczeństw związanych z ołowiem w odniesieniu do psów, które zjadają dzikie zwierzęta postrzelone śrutem. Jeśli mają Państwo aktywnego psa, który wędruje tam, gdzie byli myśliwi, zawsze należy zachować ostrożność, jeśli szczeniak zacznie żuć świeżo znalezioną padlinę. Połknięcie śrutu ze strzelby może spowodować zatrucie również u zwierzęcia.
Ostatecznie, najlepszym sposobem na poradzenie sobie z sytuacją zatrucia ołowiem jest proaktywność i wiedza na temat materiałów, do których może dostać się szczeniak. Jest to nie tylko bezpieczniejsze dla wszystkich zwierząt domowych, ale ponieważ ołów jest tak znaną toksyną, właściciele zwierząt domowych muszą być świadomi tego, co może znajdować się w ich własnym domu.
