7 powszechnych chorób szczeniąt, o których powinni Państwo wiedzieć

Choć nie lubią Państwo o tym myśleć, istnieje kilka powszechnych chorób szczeniąt, które mogą dotknąć Państwa nowego małego przyjaciela. Choroba u szczeniąt pojawia się szybciej, a powrót do zdrowia zajmuje im więcej czasu niż w przypadku dorosłych psów. Dlatego ważne jest, aby umieć rozpoznać oznaki i objawy choroby

Wiedząc, na co zwracać uwagę w zachowaniu szczeniaka, będą Państwo mieli lepsze pojęcie o tym, co robić. Niektóre rzeczy są nagłe, podczas gdy inne mogą poczekać do jutra, zanim zadzwonią Państwo do weterynarza.

• 01 z 07
  

  Parvo

  Image Copr. Life On White/Getty Images

  Parwowirus (powszechnie znany jako Parvo) najczęściej dotyka młode psy, które nie zostały w ogóle zaszczepione lub nie ukończyły serii szczepień dla szczeniąt. Szczepienie jest najlepszym sposobem zapobiegania parwowirozie. Parwowirus przenosi się poprzez kontakt między psami, zakażone odchody i zanieczyszczone powierzchnie w środowisku. Z tego powodu zaleca się, aby nieszczepione psy unikały spacerów po ulicach publicznych lub kontaktów towarzyskich z psami o nieznanym statusie szczepień. Niestety, parwowiroza może być bardzo poważną chorobą i może być śmiertelna.

  Objawy Parvo obejmują krwawą biegunkę, wymioty, letarg i utratę apetytu. Parwowiroza jest wywoływana przez wirusa, a chore szczenięta muszą jak najszybciej zostać zbadane przez weterynarza, aby mogły być leczone odpowiednimi lekami. Prawdopodobnie konieczna będzie również hospitalizacja szczeniaka. Wszystkie rasy są zagrożone, ale kilka ras, które mogą być predysponowane do zachorowania na parwowirozę to rottweiler, pinczer doberman i amerykański pit bull terrier.1

• 02 z 07
  

  Nosówka

  

  Nicole Tozier / Flickr / CC BY 2.0

  Nosówka dotyka również młode szczenięta i inne nieszczepione psy. Wirus ten jest przenoszony przez cząsteczki unoszące się w powietrzu, skażone powierzchnie w środowisku lub kontakt z zakażonymi dzikimi zwierzętami. Jest to choroba, której można zapobiec, jeśli psy są odpowiednio zaszczepione, ale może być katastrofalna w skutkach, jeśli zostaną zarażone. Jest to kolejny powód, dla którego psy, które nie ukończyły serii szczepień, powinny unikać kontaktu z dużymi grupami psów, a także spacerów w miejscach publicznych. Niestety, większość przypadków kończy się śmiercią, a te, które wyzdrowieją, mogą doznać trwałego uszkodzenia neurologicznego.

  Objawy nosówki obejmują biegunkę o żółtym zabarwieniu, wydzielinę z oczu i nosa, trudności w oddychaniu, osłabienie, objawy neurologiczne i letarg. Szczenięta mogą również mieć drgawki lub wydawać się słabsze lub mniej skoordynowane niż normalnie.2 Niestety, Distemper jest często śmiertelna i należy niezwłocznie zwrócić się o pomoc weterynaryjną.

• 03 z 07
  

  Kaszel kenelowy

  Image Copr. China Photos/Getty Images

  Kaszel kenelowy charakteryzuje się nasilającym się trąbiącym kaszlem, a właściciele często opisują go jako brzmiący, jakby coś „utknęło w gardle psa”. Jest on wywoływany przez bakterie Bordetella bronchiseptica i rozprzestrzenia się poprzez cząsteczki unoszące się w powietrzu. Jest wysoce zaraźliwy i często zaraża się nim w miejscach o dużym zaludnieniu, takich jak wystawy psów, hodowle, a nawet zakwaterowanie szczeniaka na pokładzie podczas wakacji. Z tego powodu większość pensjonatów, salonów groomerskich i świetlic dla psów wymaga szczepienia psów przeciwko kaszlowi kenelowemu, aby zapobiec wybuchowi epidemii.3

  W większości przypadków, jeśli Państwa pies zachoruje na kaszel kenelowy, choroba ustępuje pod wpływem leczenia wspomagającego. Czasami może być trudny do odróżnienia od innych chorób układu oddechowego, dlatego ważne jest, aby każdy kaszel został zbadany przez lekarza weterynarii. Jeśli podejrzewają Państwo u swojego psa kaszel kenelowy, należy trzymać go z dala od innych psów i skontaktować się z weterynarzem. W ciężkich przypadkach można przepisać leki przeciwkaszlowe, aby kontrolować uporczywy nieproduktywny kaszel. Antybiotyki zwykle nie są potrzebne, z wyjątkiem ciężkich przypadków. Większość przypadków ustępuje w ciągu tygodnia lub 10 dni.

• 04 z 07
  

  Wymioty

  Lumenphoto/Getty Images

  Wymioty mogą być oznaką wielu różnych chorób. U szczeniąt może to być poważniejsze, ponieważ są one mniejsze i bardziej narażone na odwodnienie i niski poziom cukru we krwi. Jeśli pies wymiotuje, zawsze należy skontaktować się z weterynarzem i nie czekać, aż zaleci on wizytę.

  Przyczyny wymiotów są bardzo różne, od infekcji, przez pasożyty, blokady jelitowe spowodowane zjedzeniem ciał obcych, po choroby ogólnoustrojowe lub wrodzone. Wymioty mogą wystąpić nawet wtedy, gdy pies je zbyt szybko lub cierpi na chorobę lokomocyjną. Niezależnie od tego, zawsze należy skontaktować się z lekarzem weterynarii, który pomoże ustalić, co należy zrobić.

  Proszę przejść do punktu 5 z 7 poniżej.

• 05 z 07
  

  Biegunka

  Stefan Cristian Cioata/Getty Images

  Biegunka u szczeniąt może być objawem poważnej choroby, ale może też być zwykłą, powszechną dolegliwością u szczeniąt. Biegunka ma wiele przyczyn, w tym poważniejsze wirusy, takie jak Distemper i Parvo, a także bardziej powszechne przyczyny, takie jak robaki jelitowe lub po prostu zjedzenie niewłaściwej rzeczy (np. dostanie się do śmieci).

  Kluczem do ustalenia, czy biegunka jest stanem nagłym, czy nie, jest wezwanie lekarza weterynarii. Jeśli pies zachowuje się normalnie, dobrze je i pije, lekarz weterynarii może doradzić, jak leczyć w domu, na przykład stosując dietę nijaką, a także przesłać próbkę kału w celu sprawdzenia pasożytów jelitowych lub robaków. Jeśli pies ma obniżoną energię, słaby apetyt lub biegunka nie ustępuje, najlepiej natychmiast zabrać zwierzę na badanie. Należy również zadzwonić do weterynarza, jeśli u psa wystąpią jakiekolwiek inne objawy, takie jak wymioty, ból brzucha, gorączka, utrata apetytu lub letarg.

• 06 z 07
  

  Pchły

  Carol Yepes/Getty Images

  Pchły przenoszą choroby i są niewygodne dla psa. Mogą nawet powodować anemię u psów z poważnymi inwazjami. Profilaktyka przeciw pchłom zalecana przez lekarza weterynarii powinna być podawana zwierzęciu przez cały rok, aby chronić je przed pchłami. Dotyczy to psów, które przebywają głównie w domu lub na zewnątrz.

  Drapanie jest pierwszą oznaką, że szczeniak może mieć pchły.4 Warto również sprawdzić, czy na sierści nie ma „brudu pcheł”, który wygląda jak czarny łupież. Jeśli pies nadmiernie się drapie, najlepiej zabrać go do weterynarza. Aby pozbyć się inwazji pcheł, oprócz leczenia każdego zwierzęcia w domu, zwykle wymagane jest leczenie środowiska. Wszystkie zwierzęta domowe powinny stosować profilaktykę przeciw pchłom zgodnie z zaleceniami lekarza weterynarii.

• 07 z 07
  

  Kleszcze

  Andrew Hutchinson / Getty Images

  Kleszcze to pasożyty, które nie tylko wysysają krew, ale także przenoszą choroby. Jest to kolejny powszechny pasożyt, który może stanowić duży problem, a kleszcze nie rozróżniają szczeniąt od dorosłych psów.

  Stosowanie środków przeciw kleszczom zgodnie z zaleceniami lekarza weterynarii jest najlepszą rzeczą, jaką można zrobić, aby zapobiec żerowaniu kleszczy na psie i przenoszeniu przez nie chorób. Dobrym pomysłem jest zapoznanie się z cyklem życia kleszczy, sposobami zapobiegania im, dostępnymi szczepionkami i sposobami bezpiecznego usuwania ich ze szczeniaka bez narażania się na choroby. Jeśli mieszkają Państwo w okolicy, w której występuje dużo kleszczy lub spędzają Państwo czas z psem w lesie, dobrym pomysłem jest nauczenie się, jak codziennie sprawdzać psa pod kątem obecności kleszczy. Kleszcze, które są szybko usuwane, znacznie rzadziej przenoszą choroby.

Źródła artykułów Point Pet korzysta wyłącznie z wysokiej jakości źródeł, w tym recenzowanych badań, w celu potwierdzenia faktów zawartych w naszych artykułach. Proszę zapoznać się z naszym procesem redakcyjnym, aby dowiedzieć się więcej o tym, jak sprawdzamy fakty i dbamy o to, aby nasze treści były dokładne, wiarygodne i godne zaufania.

1. Parwowirus psów. Podręcznik weterynaryjny Merck

2. Przegląd nosówki psów. Podręcznik weterynaryjny Merck

3. Zapalenie tchawicy i oskrzeli u psów. Podręcznik weterynaryjny Merck

4. Pchły u psów. Podręcznik weterynaryjny Merck