Osteochondritis dissecans u psów

oscope; picture-in-picture; web-share" allowfullscreen>

Osteochondritis dissecans (OCD lub OD) może być bolesnym schorzeniem, dlatego ważne jest, aby właściciele psów znali jego objawy – zwłaszcza, gdy ich pupile są uważane za rasę podwyższonego ryzyka. OCD to choroba ortopedyczna, która zazwyczaj dotyka stawów barkowych, ale może również wpływać na biodra, kolana i stawy skokowe (kostki). Niektóre rasy psów są genetycznie predysponowane do OCD, ponieważ schorzenie to występuje częściej u psów ras dużych i olbrzymich, które szybko rosną w pierwszym roku życia. Nieleczone osteochondritis dissecans może stać się chorobą zwyrodnieniową, która z czasem ulega stopniowemu pogorszeniu.1 Na szczęście wczesne leczenie weterynaryjne (zachowawcze lub chirurgiczne) może pomóc psom w powrocie do zdrowia i komfortowego życia, w zależności od nasilenia i umiejscowienia choroby w organizmie.

Co to jest osteochondritis dissecans?

Osteochondritis dissecans to zapalna choroba ortopedyczna u psów, która występuje, gdy kość stawu nie rośnie prawidłowo, często dotykając duże psy, które szybko rosną jako szczenięta.1 W okresie szczenięcym kości psa formują się, gdy wapń odkłada się w chrząstce. Proces ten nazywany jest kostnieniem, a OCD może rozpocząć się, gdy część chrząstki stawowej nie przekształci się w kość.

Chrząstka może stać się nienormalnie pogrubiona, a niektóre komórki mogą obumrzeć, pozostawiając zniekształcony staw. Ruch dotkniętych stawów może prowadzić do pęknięć lub rozszczepień chrząstki, które mogą przekształcić się w płat chrząstki w stawie. Gdy w stawie pojawi się płat chrząstki, stan ten nazywany jest osteochondritis dissecans. Taki płat wpływa na funkcjonowanie stawu i powoduje ból podczas ruchu. Może nawet oddzielić się od kości i utknąć w części stawu.

OCD zwykle dotyka psy ras dużych i olbrzymich w wieku od sześciu do dziewięciu miesięcy i występuje częściej u samców niż u samic.1

Objawy osteochondritis dissecans u psów

Objawy OCD u psów zwykle rozwijają się w późnym okresie szczenięcym, ale może się to różnić w zależności od tempa wzrostu chorego psa. Właściciele mogą zaobserwować u swoich psów następujące objawy:

Objawy

  • Kulawizna lub utykanie
  • Nadmierna kulawizna po okresach ćwiczeń lub odpoczynku
  • Skomlenie z powodu bólu

Głównym objawem OCD u psów jest kulawizna lub utykanie. Kulawizna ta zwykle nasila się po ćwiczeniach lub dłuższych okresach odpoczynku, a psy często płaczą lub skomlą z bólu podczas poruszania dotkniętym stawem. Objawy tego schorzenia zwykle zaczynają się minimalnie, a następnie z czasem stopniowo się pogarszają. Pies może wydawać się poruszać łatwiej (z mniejszym bólem) po ograniczeniu ćwiczeń, ale stan będzie się degenerował, dopóki nie zostanie wyleczony. Choroba może dotyczyć więcej niż jednego stawu w tym samym czasie, ale najczęściej pies doświadcza OCD tylko w barku.1

Czytaj więcej  Choroby nerek u psów

Co powoduje osteochondritis dissecans u psów?

Osteochondroza to ogólny brak prawidłowego rozwoju chrząstki, który może prowadzić do osteochondritis dissecans. Oba te schorzenia u psów są uważane za zaburzenia dziedziczne, chociaż do ich rozwoju mogą przyczyniać się również inne przyczyny, takie jak urazy, szybki wzrost i odżywianie. Najczęściej cierpią na nie psy ras dużych i olbrzymich. Nie wszystkie psy z predyspozycjami genetycznymi będą miały OCD i chociaż każdy pies może go rozwinąć, niektóre rasy są znane z predyspozycji:

  • Basset Hound
  • Berneński pies pasterski
  • Chow Chow
  • Owczarek niemiecki
  • Golden Retriever
  • Dog niemiecki
  • Wilczarz irlandzki
  • Labrador Retriever
  • Mastif
  • Nowofundland
  • Owczarek staroangielski
  • Pudel standardowy
  • Rottweiler
  • Bernardyn

Inne czynniki mogą przyczyniać się do rozwoju OCD. Zarówno dieta, jak i ćwiczenia odgrywają ważną rolę:

  • Nadmiar wapnia i/lub kalorii: Jeśli dieta młodego psa zawiera zbyt dużo kalorii i składników odżywczych, takich jak wapń lub fosfor, prawdopodobieństwo rozwoju OCD jest większe. Nadmierne odżywianie lub suplementy mogą prowadzić do braku równowagi składników odżywczych i powodować, że szczenięta rosną zbyt szybko, potencjalnie prowadząc do tej choroby.
  • Nadmierny wysiłek fizyczny: Zbyt intensywne ćwiczenia mogą pogorszyć osteochondrozę i sprawić, że rozwinie się ona w OCD. Nadużywanie dotkniętych stawów może znacznie pogorszyć objawy. Staw może stać się niestabilny i może rozwinąć się choroba zwyrodnieniowa stawów.

Jak weterynarze diagnozują osteochondritis dissecans u psów?

Jeśli Państwa pies wykazuje jakiekolwiek objawy kulawizny lub kuleje, ważne jest, aby od razu umówić się na badanie weterynaryjne. Nieleczone osteochondritis dissecans może przekształcić się we wtórną chorobę zwyrodnieniową stawów1. Z tego powodu pies powinien być leczony tak szybko, jak to możliwe, aby zapobiec kulawiznom, które mogą utrzymywać się przez całe życie.

Lekarz weterynarii wykluczy inne choroby ortopedyczne, określając, w których stawach pies doświadcza kulawizny. Jeśli objawy ograniczają się do kolana, biodra lub łokcia, możliwymi przyczynami mogą być stany takie jak dysplazja stawu biodrowego, zwichnięcie rzepki lub dysplazja stawu łokciowego.1 Jednak w każdym z tych przypadków lekarz weterynarii wykona zdjęcia rentgenowskie i ewentualne badania artroskopowe, aby znaleźć przyczynę bólu psa, co może wymagać podania środków uspokajających w celu wykonania odpowiednich zdjęć rentgenowskich pod różnymi kątami. W niektórych przypadkach może być konieczne skierowanie do weterynaryjnego specjalisty ortopedii w celu zdiagnozowania lub leczenia.

Czytaj więcej  Plamy z łez u psów

Jak leczyć osteochondritis dissecans u psów?

Leczenie osteochondritis dissecans u psów można podzielić na dwie kategorie: zachowawcze i chirurgiczne. Łagodne przypadki można leczyć zachowawczo, co wymaga zmiany stylu życia wraz z lekami. Z drugiej strony, ciężkie przypadki mogą wymagać zabiegów chirurgicznych w celu usunięcia dotkniętych obszarów.

Leczenie zachowawcze

Leczenie zachowawcze polega na leczeniu bólu, ograniczeniu ćwiczeń fizycznych i ewentualnym dostosowaniu diety. Niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ) są najczęściej stosowane w celu łagodzenia bólu. W zależności od sytuacji można dodać dodatkowe leki przeciwbólowe.

Ćwiczenia powinny być ograniczone do krótkich spacerów na smyczy w celu oddania moczu i wypróżnienia. Większość czasu pies będzie musiał spędzać w spoczynku, w klatce lub małym pomieszczeniu.1

Lekarz weterynarii może zalecić zmiany w diecie w zależności od aktualnej diety psa. Suplementy diety mogą być przydatne w niektórych przypadkach, ale przed ich wypróbowaniem należy polegać na doświadczeniu lekarza weterynarii, ponieważ niektóre suplementy mogą pogorszyć stan psa.

Leczenie chirurgiczne

Chirurgia jest leczeniem z wyboru, gdy metody zachowawcze są nieskuteczne. Operacja może być nawet pierwszym zaleceniem w przypadkach, gdy pies ma poważne objawy lub gdy chrząstka w stawie uległa fałdowaniu, chrząstka pęka lub gdy dotknięty obszar jest zbyt duży, aby metody zachowawcze były skuteczne.1

Podczas operacji OCD u psów, lekarz weterynarii usunie płat chrząstki i wszelkie inne uszkodzone chrząstki wokół kości. Można to zrobić za pomocą tradycyjnej operacji otwartej lub artroskopii, mniej inwazyjnego rodzaju operacji wykonywanej za pomocą specjalnego lunety i kamery, która wchodzi przez małe nacięcia w skórze.

Rokowanie dla psów z osteochondritis dissecans

Rokowania dla psów z osteochondritis dissecans mogą się różnić w zależności od konkretnego przypadku psa. Lekarz weterynarii przedstawi szczegółowe rokowania wraz z przewidywanymi ramami czasowymi gojenia po operacji, ograniczeniem ruchu i rekonwalescencją. Jednak niektóre psy mogą nie odzyskać pełnej sprawności, jeśli leczenie nie zostanie rozpoczęte wcześnie (zanim stan rozwinie się we wtórną chorobę zwyrodnieniową stawów). Rokowania są lepsze, gdy OCD dotyczy barku niż łokcia.1

Czytaj więcej  Babeszjoza u psów

Jak zapobiegać osteochondritis dissecans?

Chociaż nie zawsze można zapobiec osteochondritis dissecans, istnieje kilka sposobów, dzięki którym właściciele mogą zmniejszyć ryzyko jej wystąpienia u swoich psów. Oprócz wyboru szczeniąt, które zostały genetycznie przetestowane pod kątem tej choroby, właściciele psów z grupy ryzyka mogą wprowadzić zmiany w stylu życia, aby pomóc swoim pupilom zachować zdrowie.

Selektywna hodowla

Ponieważ OCD jest często dziedziczne, psy z tą chorobą nigdy nie powinny być hodowane. Psy spokrewnione z chorym psem (rodzeństwo, rodzice i potomstwo) również nie powinny być hodowane. Odpowiedzialni hodowcy psów wykonują przesiewowe testy ortopedyczne u ras zagrożonych przed ich rozmnażaniem. Zmniejsza to ryzyko przekazania genów osteochondrozy i OCD.

Monitorowanie ćwiczeń

Ćwiczenia są ważne dla szczeniąt, ale należy pamiętać, aby nie przesadzać z ich ilością podczas opieki nad rosnącym psem. Jest to szczególnie ważne w przypadku psów ras dużych i olbrzymich. Proszę powstrzymać szczeniaka od forsownych aktywności, takich jak bieganie lub długie wędrówki, dopóki lekarz weterynarii nie zatwierdzi takich ćwiczeń na odpowiednim etapie rozwoju.

Kontrola wagi

Zapobieganie nadmiernemu przybieraniu na wadze ma zasadnicze znaczenie dla ograniczenia obciążenia stawów psa.1 Należy unikać przekarmiania szczeniąt, zwłaszcza ras dużych i olbrzymich. Jeśli mają Państwo psa jednej z tych ras, proszę poprosić lekarza weterynarii o zalecenie odpowiedniej karmy. Wiele firm produkuje diety opracowane specjalnie dla szczeniąt dużych ras.

- Advertisement -