Piranie w rzeczywistości nie przypominają ryb przedstawionych w filmach Holywood. Pirania mierzy średnio zaledwie 10 cali i jest kuzynką neonowej tetry. Prawdą jest, że głodna pirania ugryzie prawie wszystko, nawet inne piranie, jednak piranie zwykle gryzą inne ryby lub ranne zwierzęta – nie ludzi. O wiele więcej ludzi gryzie piranie jako źródło pożywienia niż na odwrót.
Istnieje ponad 30 odmian piranii, od gangsterów po spokojnych padlinożerców. W większości przypadków nie są one jednak bardziej agresywne niż angole. Przed zakupem proszę sprawdzić lokalne i stanowe przepisy dotyczące piranii. W większości stanów USA posiadanie piranii jest zakazane lub ściśle regulowane w celu ochrony dzikich ekosystemów. Ze względu na ich agresję i trudności w utrzymaniu, ryby te nie są zalecane dla hobbystów.
Przegląd gatunków
Nazwy zwyczajowe: czarna pirania ramieniowa, pirania czerwonobrzucha, pirania czarnoogonowa, czarna pirania
Nazwa naukowa: Serrasalmus nattereri
Wielkość dorosłego osobnika: 10 cali
Długość życia: 10 lat
Charakterystyka
| Serrasalmidae |
| Ameryka Południowa |
| Agresywny |
| Wszystkie |
| 40 galonów na rybę |
| Wszystkożerna |
| Jajożyworodność |
| Zaawansowane |
| 6,0 do 7,5 |
| 4 do 18 dGH |
| 74 do 82 F (23 do 28 C) |
Pochodzenie i występowanie
Piranie występują w szerokim zakresie geograficznym w Ameryce Południowej, w tym w Wenezueli, Brazylii, Peru, Gujanie, Boliwii, Paragwaju, Argentynie, Kolumbii, Ekwadorze i Urugwaju. Żyją w dorzeczu Amazonki, a także w dorzeczach rzek Paragwaj, Parana i Essequibo. Zamieszkują również przybrzeżne rzeki północno-wschodniej Brazylii i wiele innych małych dróg wodnych.
Piranie zamieszkują głównie rzeki, dopływy i strumienie. Występują również w większych zbiornikach wodnych, w tym jeziorach, basenach, zalanych lasach i mokradłach Pantanal w południowo-zachodniej Brazylii. Te szkolne piranie występują zazwyczaj w grupach od 20 do 30 ryb.
Kolory i oznaczenia
Istnieje wiele gatunków piranii, ale najpopularniejszym gatunkiem w handlu akwarystycznym jest pirania czerwonobrzucha. Ryby te mają potężne ciała, które są wysokie i bocznie ściśnięte, ale są grube. Można je rozpoznać po wypukłym kształcie głowy i masywnej, przypominającej buldoga dolnej szczęce. Dzięki dużemu, potężnemu ogonowi i opływowemu ciału pokrytemu drobnymi łuskami, są one bardzo szybkimi i zwinnymi pływakami. Mają również małą płetwę tłuszczową między ogonem a płetwą grzbietową, charakterystyczną dla wszystkich characinów.
Pirania czerwona ma jasne ubarwienie u dorosłych osobników. Kolor ciała może się różnić, ale w większości przypadków grzbiet jest stalowoszary, a reszta ciała jest srebrzysto-złota z jaskrawo pomarańczowo-czerwonym lub czerwonym kolorem gardła, brzucha i płetwy odbytowej. Ma duże czarne plamy po bokach, choć często blakną one z wiekiem, i mieni się wieloma błyszczącymi łuskami. W młodej formie ma srebrny kolor z ciemnymi plamami. Niektóre osobniki mają tak intensywne złote plamki, że czasami nazywane są piraniami złotego pyłu.
Koledzy z akwarium
Piranie mają dziwne wymagania co do towarzystwa. Jako młode osobniki, piranie są rybami szkolnymi i powinny być trzymane w grupach. Jednak w miarę dojrzewania wiele odmian piranii staje się bardziej samotnych i może atakować inne osobniki tego samego gatunku.
Szkoła piranii jest niezwykle hierarchiczna i istnieje wyraźny łańcuch dowodzenia. Ogólnie rzecz biorąc, największa i najbardziej agresywna ryba będzie dominować. Ta ryba będzie zajmować najlepsze miejsca w zbiorniku i jako pierwsza będzie żerować. Wyzwanie rzucone przez inną rybę spowoduje agresywne zachowanie, takie jak pogoń, czasami odgryzanie płetwy, a nawet zadawanie ran.
Ostrzeżenie
Ryby te nie są uważane za ryby do akwarium towarzyskiego.
Siedlisko i pielęgnacja piranii
Piranie są bałaganiarzami, więc potrzebują obfitej filtracji i regularnych podmian wody, aby poradzić sobie z obciążeniem biologicznym. Co drugi tydzień należy podmieniać od 30 do 50 procent wody w zbiorniku.
Pojedynczy osobnik wymaga akwarium o pojemności co najmniej 40 galonów, ale grupa będzie wymagać znacznie większego zbiornika. Te bojaźliwe ryby będą mniej płochliwe, jeśli będą trzymane w ławicy czterech lub więcej osobników i będą mniej płochliwe w akwarium z wieloma kryjówkami. Potrzebują jednak dużo miejsca do pływania.
Proszę dodać drewno bagienne i umieścić rośliny wokół obwodu, aby zapewnić im osłonę; pomoże im to poczuć się jak w domu, pozostawiając jednocześnie otwartą przestrzeń do pływania. Proszę zapewnić podłoże z piasku lub drobnego żwiru i stosować słabe oświetlenie.
Dieta i karmienie piranii
Wszystkie gatunki piranii wymagają diety wysokobiałkowej, przyjmując mięso, wątrobę, ryby lub inne mięso. Nie akceptują pokarmu w płatkach lub granulkach. Będą chwytać i pożerać każdą rybę dowolnej wielkości wprowadzoną do ich zbiornika, połykając małe ryby w całości i odcinając duże kawałki od większych ryb, nie wahając się nawet zaatakować i zjeść ryby trzykrotnie większe od nich, gdy tylko zostaną wprowadzone do zbiornika, w którym się znajdują.
W niewoli piranie mogą być trenowane do zjadania całych martwych ryb, takich jak mrożone srebrniaki i lancetowate, a także różnych innych mięsnych pokarmów, takich jak krewetki, małże i mięso ryb. Zjadają żywe pokarmy, takie jak ryby karmowe, dżdżownice i krewetki rzeczne, ale nie jest to pożądane, ponieważ powoduje ogromne zanieczyszczenie akwarium. Odnotowano, że ten wszystkożerny gatunek zjada również niektóre rośliny akwariowe.
Czy Państwa ryba jest wszystkożerna, roślinożerna czy mięsożerna?
Różnice między płciami
Piranie nie mają żadnych wyraźnych wizualnych różnic między płciami. W okresie godowym samica może stać się pełniejsza w brzuchu, ponieważ wypełnia się jajami, a samce mogą stać się bardziej jaskrawo ubarwione przed tarłem.
Hodowla piranii
W przeciwieństwie do innych characinów, gatunki piranii są nietypowo rodzicielskie. W naturze wiele z nich wykorzystuje rośliny jako wylęgarnie. W naturze piranie rozmnażają się, gdy w styczniu lub lutym rozpoczyna się pora deszczowa, ale wydaje się, że rozmnażają się zawsze, gdy warunki są odpowiednie, a rośliny wodne są obfite. Samica składa jaja na roślinach wodnych lub korzeniach, które są następnie zapładniane przez samca.
Po wykluciu narybek pozostaje przyczepiony do roślinności w skupiskach, dopóki nie wchłonie większości woreczka żółtkowego i zacznie swobodnie pływać. Samiec rodzicielski zaatakuje wszystko, co zbliży się do narybku w tym stanie, dlatego niektórzy naukowcy twierdzą, że ludzie są gryzieni.
Chociaż rzadko można znaleźć piranie, które rozmnażają się w akwariach, Serrasalmus spiopleura jest jednym z niewielu gatunków, które z powodzeniem to robią. Samiec pilnuje jaj i narybku. Rodzice zazwyczaj ignorują narybek; nie gonią go ani nie zjadają. Zaobserwowano narybek pływający wokół dorosłych osobników. Jeśli hodują Państwo piranie, proszę uważać! Ponieważ piranie zaciekle strzegą swoich jaj, mogą ugryźć rękę, która je karmi!
Więcej gatunków ryb domowych i dalsze badania
Jeśli są Państwo zainteresowani podobnymi gatunkami, oto inne ryby z rodziny characin; wielu z nich należy również unikać w hobby akwarystycznym:
- Informacje o rodzaju Characin
- Profil gatunkowy srebrnego dolara
Proszę zapoznać się z dodatkowymi profilami gatunków ryb, aby uzyskać więcej informacji na temat innych ryb słodkowodnych.
