Tęgoryjce u psów

Włosogłówki to pasożyty jelitowe, które stosunkowo często występują u psów. Termin medyczny określający inwazję włosogłówki to „trichuriasis”. Istnieje wiele gatunków Trichuris, które atakują różne gatunki żywicieli. Pasożyt Trichuris vulpis jest często przenoszony na psy po spożyciu przez nie gleby zanieczyszczonej odchodami zarażonych psów.

Włosogłówki to małe robaki, osiągające maksymalny rozmiar od 2 do 3 cali. Mają cienki, przypominający bicz przedni koniec i grubszy tylny koniec. Przywry przyczepiają się do ścian jelita grubego, żywiąc się krwią.

Jeśli Państwa pies ma tylko niewielką inwazję włosogłówki, może nie mieć żadnych objawów. Jednak ciężkie inwazje zwykle powodują biegunkę, utratę wagi, a czasem anemię. Chociaż przywry mogą zarazić każdego psa, mogą być potencjalnie poważniejsze u młodych psów, starszych psów lub psów z osłabionym układem odpornościowym.1

Czym są włosogłówki?

Tasiemce to jedne z czterech powszechnie występujących robaków jelitowych, którymi zarażają się psy. Pozostałe trzy to tasiemce, glisty i tęgoryjce.

Tęgoryjce mają prosty cykl życiowy; ich jaja są wydalane z kałem psa, a w idealnych warunkach jaja tęgoryjców mogą dojrzeć i stać się zdolne do wywołania infekcji po około dwóch do czterech tygodniach w środowisku. Są one dość odporne na ciepło i suche warunki i mogą pozostać żywotne poza żywicielem nawet przez pięć lat.2

Gdy jaja zostaną połknięte przez psa (na przykład podczas czesania się lub jedzenia przedmiotów z ziemi), wylęgają się w jelicie cienkim psa.

Ostatecznie larwy przemieszczają się do jelita grubego, potrzebując około 11 tygodni, aby stać się dojrzałymi osobnikami dorosłymi. Są wtedy zdolne do produkcji większej liczby jaj, które następnie przedostają się do środowiska poprzez stolec psa, rozpoczynając cykl od nowa.

Objawy glistnicy u psów

U psów z lekkimi infekcjami zwykle nie występują żadne objawy. W miarę nasilania się infekcji może dojść do zapalenia jelita grubego i może pojawić się którykolwiek z poniższych objawów.

Objawy

• Utrata masy ciała
• Biegunka
• Śluz lub krew w stolcu
• Ból podczas oddawania stolca
• Anemia

U psów z dużą ilością nicieni zwykle występuje biegunka, która może stać się przewlekła, prowadząc do utraty wagi i odwodnienia. Często biegunka jest krwawa lub lepka. Zapalenie jelit może sprawić, że oddawanie kału będzie dla psa bolesne i mogą Państwo zauważyć, że pies napina się lub płacze podczas wypróżniania.

Bardzo ciężkie inwazje mogą powodować anemię, co oznacza, że pies ma zbyt mało czerwonych krwinek. Może to powodować zmęczenie lub osłabienie, a dziąsła psa mogą być jaśniejsze niż zwykle.

Rzadko, infekcje włosogłówką powodują zespół podobny do choroby Addisona, z okresowymi epizodami osłabienia i zaburzeniami równowagi elektrolitowej, wraz z typowymi objawami biegunki. Mechanizm tego działania nie jest jednak poznany.1

Co wywołuje tęgoryjce u psów?

Przyczyną zakażenia włosogłówką jest spożycie przez psa żywych jaj włosogłówki z gleby. Może się to zdarzyć, gdy pies zje coś z ziemi lub jeśli pies dostanie jaja włosogłówki na sierść, a następnie się wyczesze. Gdy pies połknie jaja, dojrzewają one w układzie jelitowym psa.

Jak weterynarze diagnozują tęgoryjce u psów?

Jaja włosogłówki są zbyt małe, aby można je było zobaczyć gołym okiem, ale można je wykryć w próbce kału pod mikroskopem. Proces badania nazywany jest flotacją kału. Jednak w przeciwieństwie do glisty i tęgoryjców, samice tęgoryjców produkują jaja tylko sporadycznie, więc jaja mogą być trudne do wychwycenia w badaniu kału. Powtarzane testy mogą być konieczne, a jeśli podejrzewa się zakażenie tęgoryjcem, często stosuje się leczenie na tęgoryjca, nawet jeśli nie znaleziono jaj.1

Jak leczyć tęgoryjce u psów?

W leczeniu tęgoryjców można stosować wiele leków, a lekarz weterynarii może pomóc w wyborze odpowiedniego. Tęgoryjce są często oporne na niektóre popularne środki odrobaczające, więc leczenie może być przepisane na receptę, która jest dla Państwa nowa. Aby uzyskać najlepsze wyniki, zwykle zaleca się wielokrotne leczenie, zwykle w odstępie czterech tygodni przez co najmniej 3 miesiące. Większość psów w pełni powraca do zdrowia po leczeniu inwazji nicieni3.

Ponieważ jaja przeżywają przez długi czas, możliwość ponownego zakażenia jajami pozostawionymi w przewodzie pokarmowym jest znaczna. Lekarz weterynarii może zalecić podawanie psu środków zapobiegających pasożytom co kilka miesięcy. Często przepisywany jest środek zapobiegający nicieniom sercowym, który zapobiega również nicieniom.2

Rokowanie dla psów z nicieniami

Chociaż całkowite wyeliminowanie nicieni może wymagać wielu zabiegów, pies powinien całkowicie wyzdrowieć po pozbyciu się robaków.

Jak zapobiegać nicieniom u psów?

Jeśli u psa zdiagnozowano tęgoryjce, należy zadbać o oczyszczenie wszelkich powierzchni, które mogą być zarażone. Ważne jest, aby niezwłocznie usunąć odchody zwierzęcia, które mogą zawierać jaja. Jeśli pies często wypróżnia się w określonym obszarze na podwórku, korzystne może być zastąpienie żwiru, wiórów drewnianych lub innego materiału w obszarze, który jest trudny do czyszczenia.

Chociaż całkowite uniemożliwienie psu zjadania rzeczy z ziemi może być trudne, należy dołożyć wszelkich starań, aby trzymać psa z dala od miejsc, o których wiadomo, że mogą się tam pasać. Należy regularnie szczotkować i kąpać psa, aby usunąć jaja z jego sierści.

W obszarach, w których tęgoryjce są powszechne, lekarz weterynarii może zalecić regularne podawanie psu środków zapobiegających nicieniom sercowym, które są również skuteczne przeciwko tęgoryjcom, aby zmniejszyć ryzyko ponownego zarażenia.

Czy włosogłówka jest zaraźliwa dla ludzi?

Nicień psi, Trichuris vulpis, bardzo rzadko zaraża ludzi, chociaż może zarazić inne psy w Państwa domu.1 Istnieją również gatunki tęgoryjców, które zarażają głównie koty. Tęgoryjce zwierzęce nie są jednak uważane za istotne zagrożenie dla zdrowia ludzi. Istnieje jednak gatunek włosogłówki, Trichuris trichuria, który zaraża ludzi.

Jeśli podejrzewają Państwo, że Państwa zwierzę jest chore, należy natychmiast skontaktować się z weterynarzem. W przypadku pytań dotyczących zdrowia, zawsze należy skonsultować się z lekarzem weterynarii, ponieważ zbadał on zwierzę, zna jego historię zdrowia i może wydać najlepsze zalecenia dla zwierzęcia. Źródła artykułów Point Pet korzysta wyłącznie z wysokiej jakości źródeł, w tym recenzowanych badań, w celu potwierdzenia faktów zawartych w naszych artykułach. Proszę zapoznać się z naszym procesem redakcyjnym, aby dowiedzieć się więcej o tym, jak sprawdzamy fakty i dbamy o to, aby nasze treści były dokładne, wiarygodne i godne zaufania.

1. Glistnica u psów. Small Door Veterinary.

2. Ward, E. & Barnette, C. Whipworm Infections in Dogs. VCA Animal Hospitals.

3. Trichuris vulpis. Rada ds. pasożytów zwierząt towarzyszących.