Wielotorbielowatość nerek jest dziedziczną, nieuleczalną chorobą, która atakuje nerki kota. Najczęściej spotykana u kotów perskich, policystyczna choroba nerek (PKD) może powodować poważny dyskomfort u kota i wymaga szybkiej diagnozy oraz opieki paliatywnej. Jedyną przyczyną PKD jest zmutowany gen, który może zostać przekazany potomstwu, jeśli występuje u któregokolwiek z rodziców. Weterynarz może najlepiej zdiagnozować PKD za pomocą USG, a czasami przeprowadzić analizę płynów w celu określenia funkcji nerek. Jedynym sposobem zapobiegania PKD jest usunięcie go z puli genów. Lekarz weterynarii musi przeprowadzić testy genetyczne u kotów podejrzanych o nosicielstwo tego genu, a jeśli zostanie on wykryty, nie wolno rozmnażać kota.
Co to jest policystyczna choroba nerek?
Wielotorbielowatość nerek, znana również jako PKD, jest chorobą, która powoduje powstawanie cyst w tkance nerek. Te wypełnione płynem woreczki mnożą się z czasem i, jeśli nie są leczone, mogą zniszczyć narząd i spowodować niewydolność nerek. Torbiele mogą różnić się wielkością i liczbą, a ich identyfikacja jest możliwa dopiero w późniejszym okresie życia kota. Kot z PKD rodzi się z cystami, choć są one bardzo małe. Jednak PKD można zdiagnozować już w wieku sześciu miesięcy, badając torbiele.1
Objawy policystycznych chorób nerek u kotów
Objawy PKD u kotów są podobne do objawów każdej choroby nerek kotów. Jeśli podejrzewają Państwo, że coś jest nie tak z nerkami kota, należy natychmiast udać się do lekarza weterynarii.
Objawy
- Zwiększone pragnienie i oddawanie moczu
- Nudności
- Wymioty
- Zmniejszony apetyt
- Utrata masy ciała
- Letarg
- Krew w moczu
- Wysokie ciśnienie krwi
Istnieje wiele nieprzyjemnych objawów, które mogą wskazywać na PKD u kota. Wszystkie objawy PKD wskazują na słabą czynność nerek. Zwiększone pragnienie i oddawanie moczu są wyraźnymi oznakami problemów z nerkami i należy się nimi natychmiast zająć. Inne objawy, takie jak wymioty i senność, są mniej oczywistymi oznakami zmniejszonej lub niewydolnej funkcji nerek, więc proszę udać się do lekarza weterynarii w celu postawienia ostatecznej diagnozy. Większość objawów PKD rozpoznaje się u kotów w wieku powyżej siedmiu lat.
Co powoduje policystyczną chorobę nerek u kotów?
Wielotorbielowatość nerek jest wywoływana przez dziedziczny, dominujący, zmutowany gen. Nie wiadomo, co powoduje rozwój tego genu.
Genetyka
Zespół policystycznych nerek jest chorobą dziedziczną. Jeśli jeden lub oboje rodziców kota są nosicielami genu PKD, zostanie on przekazany potomstwu. Nawet w niewielkich lub bezobjawowych przypadkach PKD, kot z genem nadal będzie go przekazywał.
Typ rasy
Niektóre rasy są bardziej predysponowane do przenoszenia PKD niż inne. PKD występuje najczęściej u kotów perskich, dotykając 38% populacji w Stanach Zjednoczonych.2 Koty himalajskie i brytyjskie krótkowłose również często cierpią na PKD.
Jak weterynarze diagnozują policystyczną chorobę nerek u kotów?
Najlepszym sposobem na ostateczne zdiagnozowanie policystycznych chorób nerek u kota jest diagnostyka obrazowa – najczęściej badanie ultrasonograficzne. Badanie ultrasonograficzne jest najszybszym, najbezpieczniejszym i najmniej inwazyjnym sposobem diagnozowania PKD, ale w bardziej zaawansowanych przypadkach może być konieczne wykonanie zdjęcia rentgenowskiego w celu sprawdzenia ogólnej czynności nerek. Weterynarz może również przeprowadzić analizę krwi i płynów oraz testy genetyczne. Testy genetyczne wskazują jedynie na obecność genu i nie ujawniają ciężkości ani postępu choroby.
Leczenie i zapobieganie
Nie ma lekarstwa na policystyczną chorobę nerek, ale dostępne są metody leczenia, które łagodzą objawy i utrzymują funkcjonowanie nerek tak długo, jak to możliwe.1 Leczenie PKD jest podobne do leczenia każdej choroby nerek u kota. Kotu mogą zostać przepisane antybiotyki, leki przeciwzapalne, leki przeciwbólowe, leki pobudzające apetyt, płynoterapia i specjalistyczna dieta. Weterynarz może również osuszyć torbiele, ale działa to tylko tymczasowo i zazwyczaj jest ich zbyt wiele, aby je osuszyć.
Jedynym sposobem zapobiegania policystycznej chorobie nerek jest upewnienie się, że koty z genem PKD nie są hodowane. Badania przesiewowe persów i innych ras wysokiego ryzyka na obecność PKD1 muszą być wykonane przed rozmnażaniem, a koty, które uzyskają pozytywny wynik testu na obecność genu, nie mogą być hodowane.1
Rokowanie dla kotów z policystyczną chorobą nerek
Objawy można zwykle skutecznie leczyć do czasu wystąpienia przewlekłej niewydolności nerek, w którym to momencie kot staje się nieuleczalnie chory. Wtórne infekcje, takie jak posocznica, mogą również prowadzić do śmierci.
FAQ
- Skąd mam wiedzieć, czy mój kot perski ma policystyczną chorobę nerek?
Najlepszym sposobem na zdiagnozowanie PKD u kociąt przed wystąpieniem objawów są testy genetyczne i badanie ultrasonograficzne. Chociaż koty zwykle nie wykazują objawów PKD do około siódmego roku życia, rodzą się z cystami, jeśli mają tę chorobę.
- Czy PKD można leczyć?
PKD można leczyć za pomocą opieki paliatywnej, ale nie można jej wyleczyć. Lekarz weterynarii może przepisać leki zmniejszające ból i dyskomfort, ale choroba ostatecznie stanie się nieuleczalna.
- Co powoduje PKD?
Lekarze nie wiedzą, co powoduje mutację genu, która wywołuje PKD, ale wiedzą, że jest ona dziedziczna. Jeśli kot ma gen PKD, nie wolno go hodować.
Jeśli podejrzewają Państwo, że Państwa zwierzę jest chore, należy natychmiast skontaktować się z weterynarzem. W przypadku pytań dotyczących zdrowia, zawsze należy skonsultować się z lekarzem weterynarii, ponieważ zbadał on zwierzę, zna jego historię zdrowia i może wydać najlepsze zalecenia dla zwierzęcia. Źródła artykułów Point Pet korzysta wyłącznie z wysokiej jakości źródeł, w tym recenzowanych badań, w celu potwierdzenia faktów zawartych w naszych artykułach. Proszę zapoznać się z naszym procesem redakcyjnym, aby dowiedzieć się więcej o tym, jak sprawdzamy fakty i dbamy o to, aby nasze treści były dokładne, wiarygodne i godne zaufania.
-
Wielotorbielowatość nerek. Cornell Feline Health Center.
-
Schirrer L, Marín-García PJ, Llobat L. Feline Polycystic Kidney Disease: An Update. Vet Sci. 2021 Nov 8;8(11):269, National Library of Medicine. doi: 10.3390/vetsci8110269
